Wat de Giro ons leert over de Tour
NA DE EINDWINST VAN CHRIS FROOME IN DE RONDE VAN ITALIË: 5 CONCLUSIES 42 DAGEN VOOR LE GRAND DÉPART
Na drie weken koersen in Israël, Sicilië en het Italiaanse vasteland heeft Chris Froome (33) de 101ste Giro gewonnen. Vijf conclusies, als terugblik en vooruitblik tegelijk, tweeënveertig dagen voor de start van de Tour. Chris Froome is een probleem
Chris Froome (33) is de winnaar van de Giro 2018 en zal die titel meer dan waarschijnlijk houden, zelfs als hij straks alsnog geschorst wordt voor zijn afwijkende test op salbutamol. De WADA-regelgeving laat een scenario toe waarin hij wel de overwinning van de Vuelta 2017 moet inleveren, maar de Giro 2018 kan houden. Het gaat om bepaling 10.8, voor wie zich erin wenst te verdiepen.
Froome zal op de tabellen blijven staan, maar daarom was zijn aanwezigheid in deze Giro niet minder problematisch. Zijn eindzege en de onwaarschijnlijke overwinning op de Jaffereau heeft het wielrennen opnieuw in een road to nowhere gestuurd. Er is naar Froome gespuwd in de rit naar Cervinia, er liep een levensgrote astma-puffer naast hem na Sestrière. Er is kilometer per kilometer geanalyseerd of Froome in die rit nu meer tijd heeft gewonnen bergop of bergaf. (Het verdict: 1’48 bergop, 1’29” bergaf.) Er is op fora en twitter lang en breed gediscussieerd over een paars flesje waar Froome een slok uit nam. George Bennett moest benadrukken dat hij met zijn uitspraak Froome did a Landis geen dopinginsinuatie wilde maken. Wat een ellende allemaal.
Wie weet nog welke positie aan te nemen ten aanzien van Froome? Als organisator, als renner, als fan of als journalist? De Giro is hoogstens een Tour light, en Froome is hier maar echt onderwerp van gesprek geworden na zijn solo in etappe negentien. Wat als hij straks in de Tour meteen op Mur de Brétagne in het geel zit? Het zou veel helpen mocht er een definitieve uitspraak komen over schuld of onschuld voor de Grand Départ in de Vendée, maar UCIvoorzitter David Lappartient zijn meest optimistische inschatting is op dit moment ‘fifty fifty’. Froome in de Tour wordt een poppenkast waar niemand beter van wordt.
Tom Dumoulin is een zegen
Vlak bij het Colosseum in Rome liet Tom Dumoulin gisteren weten dat hij “naar alle waarschijnlijkheid ook de Tour rijdt”. De nummer twee in deze Giro voegde wel toe: “Zoals Froome deze Giro als een bonus zag, zo wordt de Tour dan een bonus voor mij.” Hoe dan ook is de aanwezigheid van Dumoulin straks een plus, want een grote ronde met de Nederlander is sowieso beter dan een grote ronde zonder. Dumoulin was in deze Giro de ster van de internationale media. Hij koerst in één tempo, maar in een veld van pocketklimmers maakt hem dat net een interessante, onberekenbare factor.
Dumoulin charmeerde met zijn onbevangen commentaren. De Nederlandse staande uitdrukking koersen met het hol open ging internationaal op Twitter als #buttswideopen. Hij had het onderweg naar Rome over de “laffe beurtjes van Pozzovivo” en over Reichenbach die “afdaalde als een omaatje”. Daarmee zal hij niet de populariteitsprijs winnen in het peloton, maar hij zorgt wel voor kleur. In een generatie klassementsrenners die vooral uit keurige, maar gezichtsloze heren bestaat - Yates, Froome, Quintana, Aru, Nibali is dat een zegen.
Acht renners per ploeg: minder vallen, minder vluchters
De Giro was de eerste grote ronde met acht in plaats van negen renners per team. Dat zou leiden tot minder controle vanuit het peloton en vluchters dus meer kansen geven, maar de voorbije drie weken bleven alleen in Prato Nevoso (Schachmann) en Cervinia (Nieve) renners voorop. Hoe dat kan? Teams geven vluchters minder ruimte, in de wetenschap dat ze met een mannetje minder moeten controleren. Komt bij dat typische hardrijders - zoals Stybar bij Quick Step of De Marchi bij BMC - andere taken krijgen dan ritten kapen vanuit de vlucht. Teams passen hun selectie aan. Wie straks naar de Tour wil in een ploeg met acht renners moet iets kunnen betekenen bergop, in de ploegentijdrit en eventueel ook nog in de voorbereiding op een sprint. De klassieke Vlaamse renner zal daarin nog wel zijn plaats vinden, maar in een kleiner peloton zijn de kansen op persoonlijk succes afgaand op deze Giro niet groter geworden. De enige Belgen die zich de voorbije drie weken echt konden tonen waren renners met een atypische specialisatie: de explosieve klimmer Tim Wellens en tijdrijder Victor Campenaerts. Hoopgevend is wel dat er in deze grote ronde met minder renners ook minder is gevallen. Er wa- ren geen incidenten waarbij het halve peloton op een hoop lag. Als dat in de Tour ook zo blijkt te zijn, is acht renners per ploeg misschien toch geen slecht idee.
Kom met een plan B
Acht ploegen hebben een rit gewonnen in deze Giro, veertien ploegen niet. Met selecties van acht renners kozen veel teams ervoor om in te zetten op een enkele kopman, maar dat blijkt een risicobelegging. Bij UAE was Fabio Aru helemaal niet in vorm: de RAI bracht zijn lijdensweg weliswaar dagelijks in beeld, maar meer dan figureren zat er voor het team uit de Emiraten nooit in. FdJ legde alle eieren in de mand van Thibaut Pinot, maar blijft net zo goed met lege handen achter. Idem voor Dimension Data en Louis Meintjes.
Teams die op twee paarden wedden, kwamen er beter vanaf: Lotto Soudal miste net de roze trui met Victor Campenaers, maar pakte een rit met Wellens. LottoNL-Jumbo combineert de achtste plaats van George Bennett met de ritwinst van Enrico Battaglin.
Het meest succesvol waren natuurlijk de teams bij wie plan A én Plan B lukte: vier sprintoverwinningen voor Quick Step
Floors met Elia Viviani en ritwinst op Prato Nevoso voor Schachmann. Mitchelton-Scott won vier ritten met kopmannen Chaves en Yates en scoorde zaterdag ook nog met knecht Mikel Nieve. Bora-Hansgrohe tenslotte parkeert met Konrad en Formolo twee renners in de top tien, naast drie sprintzeges voor Sam Bennett. Les voor de Tour: één plan is geen plan.
Een grote ronde duurt drie weken
In een overvolle wielerkalender 178 koersdagen in de World Tour alleen - is vaak geopperd om grote rondes terug te brengen van drie naar twee weken. Huidig UCI-voorzitter Lappartient vindt dat een interessante piste voor de Vuelta en de Giro, zijn voorganger Cookson was zelfs voorstander van een ingekorte Tour de France. Maar deze Giro was reclame voor drie weken koers. In de laatste twee bergritten alleen draaide het hele klassement nog om: Yates verloor meer dan achtendertig minuten in Bardonecchia. Zaterdag klokte Thibaut Pinot af op meer dan vijfenveertig minuten. Voor een grote ronde als heroïsche uithoudingsproef - of als De ultieme reality-tv zoals Bradley Wiggins het ooit omschreef - werkt drie weken beter dan twee weken.