Evenepoel buiten categorie
Ex-voetballer rijdt tegenstanders in de vernieling
Al het hele seizoen rijdt Remco Evenepoel te snel voor zijn nationale en internationale leeftijdsgenoten. Logisch dat iedereen op dit BK de ex-voetballer van Anderlecht, PSV en KV Mechelen als de te kloppen man beschouwde. Terecht, want bijna 100 km reed hij aan de leiding, om uiteindelijk de tegenstand op een hoopje te fietsen.
“Het wordt één tegen allen en dat is zelfs voor een Evenepoel niet gemakkelijk”, hoorde je vooraf vanuit alle hoeken. Tegen beter weten in, zo bleek, want met in elke ronde een beklimming van de ‘Petit Poggio’ op het programma zou iedereen automatisch op zijn plaats terechtkomen. En zo gebeurde!
Vijf minuten
Evenepoel reed iedereen vlotjes uit het wiel, perste er een solo uit van meer dan 90 km, om zijn dichtste achtervolgers op bijna vijf minuten te fietsen. Het peloton verloor zelfs meer dan zeven minuten.
Deze Evenepoel, die pas vorig jaar begon te koersen, nadat hij een paar keer door Anderlecht op de bank werd gezet, verkaste naar KV Mechelen maar na vier maanden zijn schoenen verruilde voor een fiets, blijkt een fenomeen. Meteen na de start ging Joris Haex er in zijn eentje vandoor, maar werd snel weer gegrepen. Al snel vormde zich een kopgroep van veertien renners. Daarbij natuurlijk Remco Evenepoel en twee Limburgers, Milan Fretin en Milan Paulus. Ook de elf overigen in de kopgroep behoorden tot het sterke soort in dit juniorespeloton. De goede trein was al vertrokken.
Petit Poggio
Bij een volgende beklimming van de ‘Petit Poggio’ ging het te traag voor Evenepoel. Met de handen boven op het stuur, alsof hij op training was, fietste hij van de rest weg. Enkel Joren Thys en Robbe Claeys konden nog aanpikken. Thys moest er echter meteen alweer af, Claeys bij de volgende beklimming. 90 km wedstrijd restten er toen nog. De strijd van één tegen allen bleek eerder een strijd tussen de reus en een peloton klein duimpjes, die reden naar best vermogen, maar elke kilometer meer en meer terrein moesten prijsgeven.
Bij de Limburgers moest Milan Fretin, blijkbaar niet helemaal hersteld van zijn darminfectie, afhaken. Milan Paulus hield stand en werd uiteindelijk twaalfde en de beste gouwgenoot.