“Winnen zonder schitteren”
Hamontse Elise Mertens vindt dat haar opslag nog beter kan David Goffin vandaag tegen spektakelman
Onze last girl standing in Parijs heet Elise Mertens. Niet onverwacht, gezien haar ranking, voorafgaande graveltraject en loting. Eerst Varvara Lepchenko (WTA 92), dan Heather Watson (WTA 80): de Mertens van
2018 struikelt daar niet snel meer over, al mopperde de Hamontse dat het nog allemaal veel beter kon. Zaterdag doemt met Daria Gavrilova, het nummer 24 van de wereld, een zwaarder kaliber op.
HEATHER WATSON 3 4 ELISE MERTENS 6 6
De vroege 0-3 uit de eerste set liet het beste vermoeden, tegen een tegenstander die zich vertilde aan directe fouten, matige opslagen en een handvol kilootjes te veel. Een stel wilde klappen viseerden zelfs eerder de Eiffeltoren dan de overkant van het terrein. Met een blanco spelletje stak Mertens de eerste set op zak: 3-6. 1-4 in de herneming liet een snelle afloop vermoeden, maar Watson begon dan toch voor het eerst tegen te stribbelen. Ook een nieuw racket kon Mertens’ haperende service niet op gang brengen en Watson kwam op gelijke hoogte: 4-4. “Mijn opslag is duidelijk een werkpunt. Daar ga ik vrijdag op trainen. Als ik me focus, kan één dag het verschil maken”, meldde Mertens.
Een eindspurtje naar 4-6 stelde alsnog orde op zaken, maar blikken
Elise MERTENS vol ergernis toonden dat het nog niet optimaal draaide. “Bij momenten was ik een beetje gefrustreerd. En dat had niets te maken met terrein, wind of tegenstander, maar gewoon met mezelf. Dan richt ik me naar mijn entourage om wat stoom af te laten. De tornooizeges van Rabat en Lugano, dat is voor mij de norm. Als ik dat niet haal, word ik een beetje lastig. Ik ben sowieso iemand die altijd beter wil spelen en die ook rotsvast gelooft dat dat kan. Is dat niet de juiste mentaliteit? Ja, toch.”
Powernap
Al bij al werkte Mertens zich zonder averij naar de derde ronde, waarmee ze haar resultaat van vorig jaar evenaart. “Dat doet dan weer wel deugd, winnen zonder schitteren.” Ze had bovendien nog voldoende energie om vijf uur later te dubbelen. Tussendoor had ze een powernapje gehouden, aangevuld met wat fietsen, stretchen en een hapje eten. “Ach, ik speel gewoon doodgraag tennis. En dat dubbelen bevordert mijn reflexen, mijn opslag, mijn opstelling… In overleg met mijn coach kiezen we daarvoor de tornooien uit.”
Naar aloude Parijse traditie bevolkten de Belgen talrijk de tribunes aan de chique Boulevard d’Auteil. “Leuk, hé. Enkele vriendinnen zijn afgekomen, net als twee trainers van de Academie in Bree. Mijn moeder blijft hier ook nog. Mijn vriend Robbe niet, neen. Die moest werken.” Bescheiden maar hoopgevend, de statistieken van Elise Mertens ten aanzien van de 24-jarige Australische Daria Gavrilova, haar volgende tegenstander. Drie confrontaties, twee zeges. En telkens waren dat overwinningen met enige grandeur. Op de Australian Open 2018, het moment van Mertens’ grote doorbraak. En op Roland Garros 2017, dezelfde grond als morgen. “Ik heb dus een goed idee hoe Gavrilova speelt. Ze werkt hard, retourneert veel en heeft een pak energie. Maar ik weet ook dat ze op moeilijke momenten weleens het hoofd laat hangen. Aan mij om daarvan te profiteren. Al besef ik ook dat ze zich het best voelt op gravel. Ik herinner me dat het telkens moeilijke matchen waren.” Gaël Monfils (ATP 37). Alweer een Fransman. Sterker: alweer een Parijzenaar. Maar dan eentje die twaalf jaar ouder en achttien centimeter groter is dan Corentin Moutet, het opdondertje dat woensdag van bovenmeester David Goffin een portie tennisles kreeg. “Gaël oogt de jongste weken niet in topvorm”, aldus Goffin, “maar Roland Garros is wel het tornooi dat hem het beste ligt. Als hij gemotiveerd is, valt hij moeilijk te bespelen.”
Hun onderlinge verleden biedt weinig houvast. Monfils won de eerste twee duels (in 2013 en 2015), Goffin haalde de twee meest recente ontmoetingen binnen (met een Franse opgave in de US Open 2017). De Franse spektakelman is zelf gul met zijn lof. “David is le géomètre. (vrij vertaald: de meetkundige) Weinig jongens spelen zo precies. En fysiek staat hij veel sterker dan velen vermoeden. Terwijl ik sukkel met mijn keel, met korte nachten en met een pijnlijke knie.”(mv)
Enkele vriendinnen zijn afgekomen, net als twee trainers van de Academie in Bree. Mijn moeder blijft hier ook nog. Mijn vriend Robbe niet, neen. Die moest werken