“TEGENSLAG MAG NU WEL STOPPEN” Jeremy Van Horebeek

Heeft dit seizoen veel weg van een crashtestdummie

Een barst in de pols, een whiplash in de nek, een ontwrichte schouder... Jeremy Van Horebeek, die op de top drie mikte, heeft dit jaar veel weg van een crashtestdummie. De wet van Murphy blijft de Perenaar achtervolgen. Deze week stak hij ook nog eens ziek in bed. “De tegenslag mag nu wel stoppen”, zegt Jerre. “Maar ik kom terug! Sterker dan voorheen.”

18 MAART: BARST POLS

De lijdensweg van de Perenaar begint in de MXGP van Valkenswaard. In de tweede reeks loopt het mis. “Vermoedelijk heb ik met mijn zandband een hard bevroren stuk geraakt. Voor ik het wist, lag ik tegen de grond”, aldus Van Horebeek. De averij is groot: een botschilfer losgekomen in zijn pols (scafoid), een whiplash van de nek en kneuzingen over het hele lijf. “Mijn pols was het ergste”, zegt Jerre. “Het scafoid is een heel klein, gevoelig botje dat heel slecht geneest. Ik heb vijf weken lang niet met de motor kunnen trainen tijdens de week. Ik reed alleen in de wedstrijden. Maar op dit niveau schiet je dan te kort.”

20 MEI: SCHOUDER UIT KOM

Hoewel zijn pols nog altijd niet helemaal in orde is, kan Van Horebeek begin mei de motortrainingen eindelijk hervatten. Hij vindt snel het wedstrijdritme terug en wordt week na week sterker. Maar in de MXGP in Teutschenthal loopt het opnieuw mis.. “Bij het opspringen van de triple verloor ik plots alle kracht uit mijn schouder. Die was er in volle sprong gewoon ‘uitgefloept’. Heel bizar.”

Zijn schouder wordt in Duitsland al op zijn plaats gezet. Na onderheb zoek in België blijkt de schade nog mee te vallen: er is niets gescheurd, alleen serieus verrekt. “Maar opnieuw twee weken niet op de motor”, zucht Jerre.

25 MEI: ZIEK

Alsof al het blessureleed nog niet genoeg is, wordt Van Horebeek de voorbije week ook nog eens geveld door ziektekiemen. Ontsteking van de luchtwegen, diarree... “Ik heb me al lang niet meer zo ellendig gevoeld”, zucht de Perenaar. “Ik

REST SEIZOEN: GENIETEN

Een doorbijter is ie wel, Van Horebeek. Ondanks zijn blessures miste hij nog geen enkele Grote Prijs. Al moest hij zijn ambitie (top drie) wel laten varen. “Ik voelde me beter dan ooit. Ik was klaar om het volledige jaar in de top drie te rijden. Maar die val in Valkenswaard verpestte alles. Mentaal was/is dat zwaar om te accepteren. De tegenslag mag nu wel stoppen. Ik weet dat ik hier sterker uit zal komen. Ook al omdat ik heel goede mensen rond me heb. Die trekken me hier wel uit. Mijn doel nu? Goh, ik leef van race tot race. Ik wil in de eerste plaats weer genieten van mijn

2019: AFWACHTEN

Van Horebeek is intussen al aan zijn vijfde seizoen bij Yamaha Rinaldi bezig. Eind 2018 loopt zijn contract echter af. Goede prestaties zijn dus nodig om zich in de kijker te rijden. De Perenaar panikeert niet.

“Ondanks alle tegenslagen sta ik nog altijd achtste in het WK. Dat zien ze bij Yamaha en bij de andere teams ook wel. Zij weten goed genoeg wat ik dit jaar al allemaal heb meegemaakt. Zij weten ook tot wat een gezonde Van Horebeek in staat is.”