De jacht op merels en konijnen is geopend

Ik weet niet of het u al opgevallen is, maar momenteel wordt in tal van Limburgse gemeenten ijverig jacht gemaakt op de witte merel. Volstrekt geen gemakkelijke klus trouwens, want zoals u in eigen tuin ongetwijfeld opgemerkt hebt, wordt de gewone huis-en-tuinmerel momenteel geteisterd door het dodelijke Usutu-virus. Laat staan dus dat de witte variant van het beestje eenvoudig te strikken zou zijn, zelfs met de nodige camouflagekleding en de juiste vangmiddelen.

Net zozeer in partijmiddens wordt momenteel gepuft en gekreund tijdens de doorgedreven jacht op geschikte verkiezingskandidaten. Ook voor politieke partijen is die witte merel namelijk een gegeerde prooi. Dat geldt trouwens ook voor dat andere zeldzame dier: het witte konijn, bekend van de hoge hoed. Evenmin eenvoudig te strikken, maar eens gespot én gekooid, vertrekt er doorgaans onmiddellijk een triomfantelijk belletje naar de redactie van deze krant: “We hebben ‘m!” Of haar dus. Zo las u eerst in deze krant dat seksuologe Kaat Bollen de Hechtelse politiek moet bevruchten. Smaakgoeroe Benny Bax moet waar nodig zoete broodjes bakken bij N-VA Pelt en voormalig TVL-anker Phillip De Hollogne probeert het bij de blauwbloezen in Hasselt. Sporters doen het trouwens ook goed in de politieke visvijver. Deze week nog werd met luide trom aangekondigd dat voetbaltrainer Jos Daerden op 14 oktober voor de Bilzense Open Vld moet scoren. Idem voor ex-top-scheids Serge Gumienny in Sint-Truiden (Open Vld), profbiljarter Eddy Leppens in Lommel (Lijst Burgemeester) en vicekampioen wakeboarden Elke Venken in Dilsen-Stokkem (Open Vld). Nog zo’n geliefkoosde vijver om uit te putten: ‘familie van’. Denk bijvoorbeeld aan Toon Vandeurzen in Genk (foto) en Frank Dewael in Hasselt. Of deze week pas gepiloteerd: Rebecca Dewalque, kleindochter van de Riemstse ere-burgemeester. En zo regent het stilaan witte konijnen. Nog een paar die intussen de revue passeerden: columniste Ilse Pipeleers in Diepenbeek, Madame Confituur in Zonhoven, C-Mine Crib-manager Jasper Olaerts in Genk, Rock Herk-organisator Kristof Schurmans in datzelfde Genk (al is die het Groen-nest intussen alweer uitgevlogen) en ga zo maar door. U begrijpt dus dat de jongste maanden aardig wat telefoontjes van bijzonder enthousiaste partijboegbeelden de redactie bereikten: “Ja hoor, we hebben er weer één!”

Of al die merel- en konijnentrofeeën op 14 oktober daadwerkelijk zullen renderen, is natuurlijk een ander groot vraagteken. Maar op het grote Limburgse jagersbal kijkt de polonaise nooit om, en wordt intussen toch maar mooi geklonken op zoveel schuttersgeluk.