“Drie weken met beste vrienden”
Een vierkant van twee koppels, twee keer beste vrienden, oud-roomies, oud-collega’s, Limburgers en Brusselaren... trok samen op avontuur. En veelzijdig werd het. Herenigd in Laos schreven ze een pagina bij aan hun gedeelde geschiedenis. Deze week werd die pen helaas neergelegd en scheidden de paden zich weer.
Jammie en Thibault landden op 13 mei in Vientiane en in onze wereldreis. Al snel bleek dat de violen gelijkgestemd stonden, we wilden alle vier op een relaxte manier genieten van dit authentieke land waar iedere vorm van stress nog onbekend is en de temperaturen gemiddeld tot 36 graden stijgen. Fietstochtjes en frisse duiken of tubing in de Mekong wisselden we af met tempelvisites, ijskoude pintjes, smoothies en kommen noodlesoep. We huurden brommers en reden vier dagen lang door de rijstvelden, voorbij palmbomen en blauwe lagunes. Onder de bescherming van ons muggennet sliepen we in de vrije natuur naast de Song Sou Waterval, in een tempel tijdens een kletterend onweer of in romantische bungalows. Lokale kindjes nodigden ons uit om samen te zwemmen en we sprongen van metershoge rotsen in het water. In het zuiden van het land verbleven we op een verborgen eiland van 200 inwoners waar we ons meer dan ooit 100 % falang (toerist) voelden. We mochten er helpen tijdens de Engelse les, leerden Lao Lao, lokale whisky, drinken, keken naar de zonsondergang vanuit de kano en aten kokosnoten vers van de bomen. Op het grotere Don Det snoven we de hippiesfeer op tijdens muzikale avonden in de gezellige bars aan de oever van de rivier.
Dromen
Drie weken vlogen voorbij als in een roes. Alles vloeide en kabbelde probleemloos (zoals het water van de Mekong). We gingen volledig op in elkaars gezelschap en genoten van oude en nieuwe insiders, luide lachsalvo’s of gemakkelijke stiltes. De bezoekers vernieuwden onze goesting en appreciatie voor het reizen en wij toonden hun onze verworven reisstijl en -filosofie. We slaagden er gedeeltelijk in met ons vieren te liften, sliepen af en toe gratis en planden onze route van dag tot dag. Na enkele dagen begonnen we al te dromen van andere verre reizen die we nog samen konden maken.
Na het vertrek van onze vrienden, moesten Tomas en ik verward weer even onze draai zoeken. Wie zou er nu met Tomas zijn flauwe moppen lachen of wiens haren mocht ik vlechten? Wie zou nu vrolijk onze rainbowsongs meezingen? De dag leek een beetje leger. We moesten er aan wennen, maar voelden ons toch bovenal tevreden en gelukkig. De wetenschap dat we over een dikke vier maanden in België zullen opgewacht worden door zulke goede vrienden maakt ons dankbaar en blij. Iedere cel in ons lichaam bruist weer van energie. Dank u, Thibault en Jammie, voor de heerlijke tijden samen! Onze bladwijzer zal nog voor lange tijd zal op deze pagina blijven liggen.
Thailand
Na het rustige Laos trekken we morgen richting toeristenmagneet Thailand. Ik ga er twaalf dagen lang een inheemse massagecursus volgen en mijn lichaam laten recupereren van de talrijke biertjes die we de afgelopen weken consumeerden. Daarna hopen we landgenoten te vinden om vol overgave voor onze rode duivels te supporteren. Want op wereldreis de wereldbeker winnen, zou een extra kers op onze taart zijn!