Limburgse pleegkindjes ontmoeten hun helden
Limburgse pleegkinderen mogen exclusief op training van Rode Duivels
TUBEKE - “En niet meer zo veel goals binnenlaten in Rusland, hé”, geeft Heusdenaar Liam (8) Thibault Courtois nog mee als de Rode Duivel zijn t-shirtje vriendelijk gesigneerd heeft. “Ik zal mijn best doen”, grinnikt de Bilzense doelman terug. Drie Limburgse pleegkinderen mochten gisteren op ‘privéaudiëntie’ bij de Duivels, tijdens hun laatste trainingssessie in Tubeke. “Ik vind het heel mooi dat wij op deze manier ons steentje kunnen bijdragen, dat we zo ook kinderen die het moeilijker hebben in ons land kunnen steunen”, klonk aanvaller Dries Mertens achteraf.
Of hij beseft dat hij vandaag de populairste in de klas gaat zijn? “Ik ben nu al de populairste. Van de school”, klinkt Liam uit Heusden-Zolder stoer. Samen met Xena (10) uit Genk en Beringenaar Abdelkrim (17) mocht hij gisteren gaan kijken naar de besloten training in Tubeke en handtekeningen ronselen bij alle Rode Duivels. Alhoewel dat bij de eerste een klein beetje mis liep. “Wie was dat?”, fluistert hij, nadat de eerste Duivel zijn shirt bekribbelt. Leander Dendoncker wordt subtiel gesouffleerd. “Ah, ja. Tuurlijk. Leander…”
Intussen is hij nog amper te houden tot de volgende voetballer komt groeten. “Waar blijven ze toch?”, dribbelt hij rond. Waarop ze bij de Voetbalbond duidelijk maken dat Leander eventjes eerder de training heeft mogen verlaten, maar dat de rest nog op het veld staat te zwoegen. “Maar ze komen, hé? Ik wil Kevin zien.”
Driesje
Geen twijfel wie zijn favoriet is. Op het gras heeft hij hem net al even bezig gezien maar het is die ene handtekening die hij moet hebben. “Hij mag het zelfs op mijn voorhoofd zetten. Dat ik me dan nooit meer mag wassen daar? Geen probleem.”
Mama heeft zo haar eigen voorkeur: “Dries Mertens. Omdat mijn nieuwe vriend ook Mertens heet. En Dries natuurlijk ook niet mis is, hé”, lacht ze. Maar voor haar en de pleegvaders van Xena en Krim is het buiten wachten, de ontmoeting is strikt voor belangrijk volk: de kinderen zelf. Pleegzorg is sinds een tijdje de ‘sociale
partner’ van de Rode Duivels: waar ze kunnen, proberen ze aandacht en een positieve blik op pleegouderschap te werpen. “Eerlijk gezegd dacht ik zoals veel mensen dat het een ver-van-mijnbedverhaal was. Maar dan is Pleegzorg er ons over komen vertellen en heb ik gehoord hoe dichtbij het is. En waardevol. Dit moeten we dan ook steun geven”, klinkt mama’s favorietje.
Zenuwen
“Xena wordt nogal snel ongeduldig, als we iets gaan doen. Daarom heb ik het hier pas verteld, terwijl we parkeerden aan het hoofdkwartier van de Rode Duivels. Ze wist van niets, nu zijn de zenuwen er uiteraard”, lacht (pleeg)papa Peter Caubergh (44). Gekleed voor de gelegenheid is ze nochtans wel. “Mama had gisteravond die voetbaltenue klaargelegd. Dat het wel leuk zou zijn als ik die eens aantrok…” Welke Duivel het meisje uit Genk het liefst vandaag tegen het lijf zou lopen? “Allemaal. Ik vind ze allemaal leuk.”
Maar de keepers blijken toch nog een voetje voor te hebben. “Simon, Thibault”, roept ze keihard als die de kleedkamers uitkomen. “Ze zweten wel nogal.” “Haar broer, mijn oudste zoon, speelt zelf bij Westerlo. Hij is ook doelman. Hij heeft getwijfeld of hij haar vandaag niet zou brengen. Want zo’n kans krijg je niet elke dag. Maar het is examentijd, he, hij studeert handelswetenschappen aan UHasselt”, knikt papa.
Als baby van twee maanden is Xena als pleegkindje opgenomen in het gezin Caubergh. “Ze is geboren in moeilijke omstandigheden, waarop de jeugdrechter beslist heeft om haar te plaatsen. Mijn vrouw en ik wilden altijd een groot gezin. Drie en vier waren prematuur, ze zijn er gelukkig goed doorgekomen maar we wilden het risico niet meer nemen. Op mijn werk, als spoedarts, kwam er dan toevallig een begeleidster met een kind dat in een weeshuis woonde en zo hebben we gehoord over pleegzorg. Mijn vrouw is meteen gaan googelen…”
Zwemmen
Ook Krim is al sinds zijn zeven maanden onlosmakelijk deel van het gezin Vandermaesen uit Koersel. “Met toestemming van zijn vader zijn we zijn pleegouders geworden. Zijn mama ziet hij intussen als hij er behoefte aan heeft. Krim heeft een beetje achterstand, zit op een speciale school maar het is tegelijk een jongen met zoveel talenten”, beschrijft papa Ronny (57).
Eigenlijk hebben ze een belangrijke zwemwedstrijd laten schieten om hier vandaag te zijn. “Krim heeft goud en brons gewonnen met zwemmen op de Special Olympics. De derde keer was hij gediskwalificeerd omdat hij te snel was”, gniffelt papa. “Intussen is hij ook geselecteerd om volgend jaar in Abu Dhabi te gaan zwemmen. Vandaag was daarvoor de eerste wedstrijd. Maar dit konden we toch echt niet missen.” Nadenken moet Krim niet over de Duivel met wie hij op een selfie wil: “Eden Hazard.”
Heel opvallend ook: in de mooiste beleefdheidstermen vraagt hij elke speler of hij een handtekening mag. Of papa hem goed geïnstrueerd heeft? “Neen, ik probeer altijd zo beleefd mogelijk te zijn. Dat vind ik belangrijk, dat je vriendelijk bent voor mensen die goed doen.”
Eden
Liam woont de ene week in een pleeggezin, de andere week thuis bij mama Liesbeth. “Ik ben altijd alleen geweest, zijn vader is vertrokken toen ik 5 maanden zwanger was en mijn ouders heb ik vroeg verloren. Het was moeilijk en dus heb ik vier jaar geleden gekozen voor pleegzorg. Liam is gelukkig in het pleeggezin en Liam is gelukkig bij mij. In het begin had ik het er moeilijk mee om erover te vertellen, maar waarom zou je? Je kiest voor het geluk van jouw kind. Intussen heb ik wel een vriend en zijn we stilaan aan het opbouwen naar volledig bij mij.” Wat zeker al bij haar blijft, is het gesigneerde t-shirt van de Duivels.”Mama heeft beloofd dat ze het gaat inkaderen.”
Maar we hebben zo’n vermoeden dat het vandaag toch eerst nog mee naar school trekt. Handtekeningen hebben ze in elk geval genoeg. Behalve dan die van Eden Hazard. Of toch niet op de foto die Xena hem geeft. “De vrouwenploeg? Die handteken ik niet”, grijnst de kapitein. Op haar t-shirt gaat zijn naam wel vlot.