Mathieu van der Poel wint Ronde van Limburg
MATHIEU VAN DER POEL voert vier jaar na eerste zege bisnummer op door Bouhanni te vloeren
Mathieu van der Poel heeft vier jaar na zijn eerste zege nogmaals de Ronde van Limburg op zijn naam geschreven. In 2014 behaalde de toen 19-jarige van der Poel in Tongeren zijn eerste profzege op de weg. Intussen heeft de zoon van oud-wielerkampioen Adrie daar al acht stuks aan toegevoegd. Na een spectaculair intermezzo op de mountainbike vatte Mathieu pas vrij recent - op 31 mei - zijn wegcampagne aan. Anderhalve week later prijken er al drie overwinningen achter zijn naam. “Ach, uiteindelijk komt het toch altijd op hetzelfde neer: en dat zijn de benen”, lachte de alleskunner alle lof laconiek weg.
De Ronde van Limburg blijft ieder jaar stapjes zetten. Oké, net zoals vorig jaar vond de organisatie geen WorldTourformatie bereid om naar Zuid-Limburg af te zakken. Maar de afwezige teams hadden ongelijk. De Limburgse wielerliefhebber was uitgerukt om langs de talloze hellingen en kasseistroken een glimp van de heren renners mee te pikken.
Hoe pittig de parcoursbouwers het traject ook gekruid hadden, uiteindelijk moest een sprint van een vijfendertigtal renners de winnaar aanduiden.
En die luisterde dus niet naar de naam van de Franse topfavoriet Nacer Bouhanni. De voormalige amateurbokser werd finaal tegen het canvas gemept door een uiterst intelligent sprintende Mathieu van der Poel.
“Ik moet toegeven dat het een voordeel is als je hier al eens gewonnen hebt”, startte de nog altijd maar 23-jarige Nederlander zijn relaas. “Ik weet wat je moet doen in een sprint om er hier dichtbij te zijn. En dat is heus niet zo gemakkelijk, want het gaat vaak in golven voor die laatste bocht. Bij het uitkomen ervan had ik echter het wiel te pakken dat ik moest hebben: dat van Bouhanni.” Vorige week in de Franse rittenkoers Boucles de la Mayenne won van der Poel ook al in een massasprint. Werpt de man uit Kapellen zich stilaan op als de nachtmerrie van Bouhanni? “(Grinnikt) Nee, dat denk ik niet. Nacer heeft vorige week in Frankrijk toch ook twee ritten gewonnen. Mijn plaatsing vandaag was gewoon perfect. Bouhanni vatte als eerste die laatste 180 meter aan en ik kon vanuit zijn zog komen. Ik kon gewoon niet beter zitten.”
Bedrijvig onderweg
Wie denkt dat van der Poel onderweg zijn krachten spaarde, slaat de bal mis. De veldrijder-mountainbiker-wegrenner van Corendon-Circus was net erg bedrijvig. Zo maakte hij deel uit van de eerste ontsnapping van de dag en van de tegenprik van een zestal halfkoers, in de buurt van Alden Biesen.
“Bij de start had ik opgemerkt dat we met een klein peloton op pad trokken. Dus achtte ik de kans aanwezig om met een grote vluchtersgroep de hele dag vooruit te rijden. Door mee te glippen in die eerste ontsnapping (waarbij ook Menten, Boucher en Raymackers betrokken waren, nvdr.) merkte ik echter meteen dat Cofidis enkel naar hier gekomen was om de wedstrijd te controleren. Dus drong ik niet verder aan.” Van der Poel was niet alleen bedrijvig vooraan, ook aan de staart van het pak. Vanaf Mettekoven kreeg hij meermaals af te rekenen met materiaalpech.
“Ik heb inderdaad eerst een ander wiel moeten pakken, gevolgd door een fietswissel omdat mijn remmen waren dichtgegaan door al dat kasseiwerk. Eigenlijk allemaal op een ongunstig moment (net voor het opdraaien van de Burchtheuvel in Borgloon, nvdr.). Ik was aanvankelijk dan ook niet van plan om mee te spurten. De ploeg wist me echter te overtuigen om er toch voor te gaan. Daar ben ik ze dankbaar voor.”
Wereldwonder op wielen
Als veldrijder moet van der Poel zich in zijn sas gevoeld hebben op die nieuwe, nijdige lusjes rondom Borgloon.
“Het is allemaal erg mooi en leuk”, knikte Mathieu. “Alleen werd er niet voluit gekoerst omdat die klimmetjes nog te ver verwijderd lagen van de finish. Maar uiteindelijk kroop het wel allemaal in de kleren. Zodat het de eindsprint bergop alleen maar lastiger maakte.”
Van der Poel wisselt van fietsstuur alsof het geen moeite kost. Hij legt de wereldtop in het mountainbiken het vuur aan de schenen. Heeft na amper vijf koersdagen al drie bloementuilen beet. Mogen we hier gewag maken van een wereldwonder op wielen? “Bwa, uiteindelijk komt het toch altijd op hetzelfde neer”, besluit Mathieu laconiek. “En dat zijn de benen.”
Mijn plaatsing was gewoon perfect. Bouhanni vatte als eerste die laatste 180 meter aan en ik kon vanuit zijn zog komen. Ik kon gewoon niet beter zitten Mathieu VAN DER POEL Corendon-Circus