Groen Genk hapt naar adem
Het was de witte merel voor Groen. De man die er voor zou zorgen dat de partij niet meer afhangt van de Genkse socialisten en met een eigen sterke lijst
naar de verkiezingen zou trekken. Zijn ambitie en overtuiging leverde hem zelfs de eerste
plaats op. Maar nog voor de campagne echt op gang wordt
getrokken, gooit hij al de handdoek in de ring. En Groen
hapt opnieuw naar adem. We hebben het over Kristof Schurmans. De organisator van Rock Herk en een beloftevol nieuw politiek gezicht. Aan gedrevenheid geen gebrek bij de Genkenaar en ook zijn ideologische standpunten sloten best wel aan bij het ecologische gedachtegoed.
Dat je als nieuwkomer al meteen enkele oude rotten zoals Kristien Kempeneers en Hasan Amaghlaou kan passeren, zegt niet alleen veel over de gedrevenheid van Schurmans, maar ook over het geloof van de partijleden in de man.
Zijn buik vol van de discussies over die eerste plaats liet Hassan Amaghlaou Groen eerder al voor wat het is en koos verrassend voor de CD&V. Verrassend, onder meer omdat Hassan een voorstander was van het behoud van het kartel tussen sp.a en Groen en iedereen ervan uitging dat hij voor de sp.a zou gaan. Maar de man wil graag een lijst delen waarin ook zijn schoonbroer Mustafa Harraq zit. Een aderlating voor Groen. Over het waarom blijven de meningen nogal verdeeld, maar met het vertrek van Schurmans is het groene bootje in een storm terechtgekomen waarvan de eindbestemming onzeker en onbepaald is. Maar er is een nieuwe kapitein. Kristien Kempeneers zet zich aan het roer en gaat trachten het verdere zwalpen tegen te gaan. Of ze daarmee de kiezer kan overtuigen, moet nog blijken. Het is in ieder geval voor haar de meest uitgesproken opportuniteit om uit de schaduw van anderen te stappen en haar eeuwige bescheidenheid even aan de kant te gooien.
Van Kempeneers kan je zeggen wat je wil, ze gaat voor haar standpunten. Zelfs door tegen de haren in te strijken van kartelpartner sp.a, ook al toen alles nog koek en ei was. Als dissidente partner was er Yves Grouwels van Pro Genk die mee met Kristien openlijk in de bres stond voor onder meer het Esserbos en de Zonhoverheide. Maar toch bleef hij trouw aan de meerderheid door, toen het om de concrete beslissing ging, met de meerderheid mee te stemmen. De aanvankelijke slagkracht van Groen lijkt inmiddels een stuk kleiner dan bij de aankondiging van de scheiding. Toch is er, afhankelijk van wat de kiezer wil, een kans dat ze deel kunnen nemen aan het beleid. Al was het maar omdat een meerderheid kan afhangen van één zitje.