Kane loodst Engeland in blessuretijd voorbij Tunesië

STUGGE NOORD-AFRIKANEN PAS IN BLESSURETIJD ONDERUIT NA TWEE GOALS VAN HARRY KANE

Engeland had in Volgograd af te rekenen met twee vervelende zwermen. Een onverwachte muggenplaag en een bijzonder weerbare groep ‘Adelaars van Carthago’, zoals de bijnaam van Tunesië luidt. Harry Kane maakte het verschil met een heel vroeg en een heel laat doelpunt. Drie conclusies op een rij.

1 JE BENT ER NOOIT MEE KLAAR

De Adelaars van Carthago zijn weerbaar. In een oefenwedstrijd in Portugal bogen ze een 2-0-achterstand om in een 2-2-gelijkspel en in een oefenwedstrijd tegen Turkije kwamen ze terug na een 1-0- en een 2-1achterstand tot eveneens 2-2. Tegen Engeland stonden ze onder zware druk in de openingsfase, maar kwamen ze er na twintig minuten voetballend beter uit en slaagden ze erin de vroege openingsgoal van Harry Kane uit te wissen. Ze zijn in staat tot kort passenspel, hoog druk zetten en snel uitbreken. En dat allemaal aan een meer dan behoorlijk tempo.

Alleen na de erg late 2-1 hadden ze geen reactie meer. Engeland scoorde - zoals wel vaker - na standaardfasen. Dat is meteen het zwakke punt van de Tunesiërs.

2 ZE KENNEN ALLE LEPE TRUKEN

Tunesië kreeg een penalty nadat Fakhreddine Ben Youssef theatraal tegen de grond was gegaan na een elleboog van Kyle Walker. Erg duidelijk was de elleboog niet, maar er was wel een beweging en dus kon de Colombiaanse scheidsrechter Wilmar Roldan de bal op de stip leggen. De Adelaars kennen alle truken van de foor om een wedstrijd dood te maken of het tempo er uit te halen. Maar op andere momenten voetballen ze aardig mee en enkele spelers uit de Saoedi-Arabische competitie vallen allerminst uit de toon: Ben Youssef, door zijn looks de ‘Tunesische Kevin De Bruyne’, is een fysiek sterke aanvallende middenvelder. Ferjani Sassi scoorde vanop de stip de gelijkmaker. Wahbi Khazri, de sterspeler van Rennes (uitgeleend door Sunderland), is alomtegenwoordig als valse negen, maar werd gewisseld omdat hij pas terug is uit blessure.

3 ENGELAND HANGT

HELEMAAL AF VAN KANE

Engeland startte heel overtuigend en het is het eerste team dat meer dan tien kansen creëerde in de eerste helft. Alleen waren die kansen maar goed voor één doelpunt en die magere oogst dreigt hen zuur op te breken naarmate het tornooi vordert. We noteerden vrije schietkansen voor Sterling (twee keer), Stones en Lingard, maar ze slaagden er niet in de bal tussen het kader te krijgen. Soms omdat ze hun verkeerde voet gebruikten (Sterling), soms omdat ze simpelweg de bal niet goed raakten (Stones). Er was ook pech mee gemoeid (bal op de paal van Lingard), maar als Engeland aan deze graad blijft afwerken wordt het ook dit jaar geen wereldkampioen.

Gelukkig heeft het in zijn captain Harry

Kane een talisman, die op elk moment een wedstrijd kan beslissen.

TUNESIË: Hassen,

Bronn, Ben Youssef S.,

Meriah, Maaloul, Ben

Youssef F., Sassi, Skhiri,

Badri, Sliti, Khazri

ENGELAND: Pickford,

Walker, Stones, Maguire,

Trippier, Young, Henderson,

Lingard, Alli, Sterling, Kane VERVANGINGEN: 15’ Hassen door Ben Mustapha, 68’ Sterling door Rashford, 74’ Sliti door Ben Amor, 80’ Alli door Loftus-Cheeck, 85’ Khazri door Khalifa, 90+3’ Lingard door Dier

DOELPUNTEN: 11’ Kane 0-1 35’ Sassi 1-1, 90+1’ Kane 1-2

GELE KAART: 33’ Walker SCHEIDSRECHTER: Roldan (Col) TOESCHOUWERS: 40.000