“Tolerantie gaat zich tegen arbitrage keren”

“Ondanks de aanwezigheid van refs uit alle mogelijke windstreken vind ik het niveau van de arbitrage aanvaardbaar. Zo floot ook de Zambiaan Sikazwe in België-Panama prima. Wat ik vooral apprecieerde, was dat hij al vroeg in de wedstrijd een streep trok. Wie daar over ging, kreeg geel. Uiteindelijk trok hij acht kaarten. Veel. Maar ik vond ze allemaal verantwoord. Zeker in het vierde kwartier was het even nodig om doortastend te zijn. Je merkte dat die aanpak effect had. De zaken kalmeerden snel. Kortom, wat ik zag, stond me wel aan.” “Toch moet me ook iets van het hart. Voor het tornooi hebben de bazen van de FIFA hoog van de toren geblazen. Er zou worden opgetreden tegen schwalbes, het bedelen om gele kaarten moest worden bestraft en het neertrekken van tegenstanders in de zestien zou worden aangepakt. Maar wat stel ik vast? Dries Mertens mag zich laten vallen in de zestien zonder gevolgen. Vragen om een kaart is schering en inslag, maar wordt getolereerd. En last but not least zie ik dat zowel Lukaku als de Engelsman Kane in de zestien foutief worden weggeduwd. In het geval van Lukaku was een penalty misschien overdreven. Maar ik stel wel vast dat de verdedigers telkens ontsnappen. In vergelijking daarmee is de penalty voor Tunesië tegen Engeland erg streng. Al vind ik wel dat Walker daar een onbegrijpelijk risico nam.”

“Ik vrees dat die tolerantie zich op den duur tegen de arbitrage gaat keren. Spelers weten dat ze zich heel wat kunnen veroorloven en zullen de grenzen steeds verder proberen te verleggen. Vanaf de kwartfinales kan je daar nog moeilijk tegen optreden. Als je het nu niet doet, kan je in een volgend stadium niet plots je koers wijzigen en een pak strenger gaan fluiten.”