VIVA EL VAR

LA ROJA DANKZIJ LUCKY GOAL EN VIDEOREF VOORBIJ MOEDIG IRAN

Zo vastberaden hebben we Eden Hazard nog nooit gezien. Grappen en grollen, zo kennen we Eden Hazard. Maar gisteren, aan de rand van het meer in de schaduw van het Moscow Country Club-hotel, toonde hij zich ambitieus. “Ik ben op een moment in mijn carrière waarop alle elementen samenkomen om iets groots neer te zetten.”

Eden, gaat alles goed? We zagen je maandag met een verband rond je been het stadion uit lopen.

Hazard: “Bwah, ik ben het gewoon om trappen te krijgen, hè jongens. Dat is geen probleem.”

Na de wedstrijd zei bondscoach Roberto Martinez dat hij bang is voor een blessure. Maar jij bent bijna nooit geblesseerd. Wat is je geheim?

“Dat ik niet aan blessures denk. Het moment waarop ik denk: Nu krijg ik toch veel trappen, ik ga me blesseren, dan zal dat ook gebeuren. Maar ik zal me in mijn carrière nog wel eens blesseren, net zoals ik me ook vorig jaar op een stomme manier blesseerde. Maar het is niets nieuws onder de zon. (haalt zijn schouders op) Ik krijg die trappen al tien jaar, hè.”

Word je dat dan nooit beu?

“Ik heb al heel wat serieuze tikken gehad, maar als die in de geest van het spel gebeuren, ga ik me daar niet in opwinden. Die tackle in de eerste minuut tegen Egypte, in een vriendschappelijke wedstrijd, daar heb ik het wél moeilijk mee. Dan weet je dat die speler dat doet om je te blesseren.”

Denk je dat ze je opzettelijk viseren om je te intimideren?

“Als we morgen tegen Argentinië spelen, wie gaan we dan proberen afstoppen? Messi toch? En tegen Portugal, Ronaldo, hè. (lacht) Ik heb het geluk dat ik iemand ben die het verschil kan maken en dan is het logisch dat de tegenstanders wat meer op mij focussen.”

Word je niet bang als ze je zo hard aanpakken in het begin van de match?

“Nee, ze kunnen dat één keer doen, maar maak je geen zorgen, de tweede keer zullen ze me niet meer kunnen pakken.” (knipoogt)

Wij hebben het gevoel dat dit hét WK van Eden Hazard moet worden.

“Ik heb ook dat gevoel, dat het mijn WK moet worden. Ik ben nu 27 jaar, speel mijn tweede wereldbeker en heb individueel een sterk seizoen achter de rug. Alle elementen komen samen om een mooi toernooi te spelen. Of me dat meer druk bezorgt? Totaal niet. Ik voel niet meer druk dan vier jaar geleden in Brazilië of twee jaar geleden in Frankrijk.”

In de oefenwedstrijden tegen Egypte en Costa Rica was je enorm sterk. Tegen Panama was het wat minder. Moeten we ons zorgen maken?

“Maar neen. Een eerste wedstrijd op een toernooi is altijd lastig. Ik was op het einde ook wat uitgeput door die warmte in Sochi. En het veld was niet in mijn voordeel met dat lange gras. Maar wees gerust, ik voel me goed. Het zal straks wel loslopen.”

Dries Mertens heeft enkele dagen geleden gezegd dat hij jou nog nooit zo sterk heeft gezien als vandaag. Is dat zo?

“Ah, Thibaut zei het ook al. Ach, ze willen me gewoon wat vertrouwen geven.” (lacht)

Een eerste wedstrijd op een toernooi is altijd lastig. Ik was op het einde ook wat uitgeput door die warmte in Sochi. En het veld was niet in mijn voordeel met dat lange gras

Eden HAZARD

Ben je vandaag beter dan toen je Hongarije oprolde?

“Oh, die match tegen Hongarije… Toen was ik goed, hè. (lacht) Voor mij blijft dat nog altijd mijn beste wedstrijd in de nationale ploeg. Op alle vlakken. Het was een dag waarop alles lukte. Mijn dribbels, mijn passes,… Ik scoorde zelfs. Het is nu aan mij om hier hetzelfde misschien drie of vier keer te tonen. Het is dan dat we zullen zien of ik een grote speler ben, als ik er sta op het moment dat ze me nodig hebben.”

Iedereen zegt altijd dat de sfeer in de ploeg zo goed is, hier in Rusland. Maar in welke taal communiceren jullie eigenlijk?

“Als de trainer er is, dan praten we Engels omdat praktisch iedereen Engels spreekt. Maar onder elkaar spreken we vooral Frans. Want de Nederlandstalige spelers kunnen allemaal Frans, maar de Franstaligen kunnen geen Nederlands. (lacht) Totaal niet zelfs. Dat is één van de enige dingen in mijn leven waar ik spijt van heb, dat ik geen Nederlands spreek als speler van de nationale ploeg. Vooral als kapitein. Hoe dat komt? Ik ben op jonge leeftijd naar Frankrijk vertrokken. En ja… Fransen zijn niet zo bezig met andere talen. (lacht) Ik kan het zelfs niet een beetje. Dat ik het nog kan leren? Ik heb daar geen tijd voor.” (knipoogt)

Slotvraagje. Als jullie eruit gaan in de 1/8ste of kwartfinales, ga je dan net zoals na de match tegen Wales opnieuw zeggen: ‘La vie continue?’

“Maar het leven gaat door… We zijn dan alleen uitgeschakeld. Het hangt af van op welke manier we worden uitgeschakeld, hè. Als we met negen tegen elf worden uitgeschakeld door Brazilië, wat kan je dan zeggen? Natuurlijk wil je altijd winnen en ben je teleurgesteld na een verlies. Maar la vie continue.”