Medelijden gehad”
ENGELSMAN IN ONS LAND
WK. In vele opzichten was het de beste tijd van mijn leven. Maar ik zou het graag allemaal nog eens opnieuw beleven. En beter genieten van die 24 uur na de goal. Of nog liever: zelf in het stadion zitten en me die goal zien maken.” Platt scoorde uiteindelijk ook in de kwartfinale tegen Kameroen en zette zijn penalty om in de halve finale tegen Duitsland. Maar Stuart Pearce en Chris Waddle faalden vanop de stip en Engeland miste de kans om voor het eerst (en het laatst) sinds 1966 de finale te spelen.
Platt: “Italië ’90 is één van dé WK’s voor Engeland. Een tornooi waar heel veel mensen goeie herinneringen aan hebben. Mensen van mijn generatie, en ook degenen die iets ouder en iets jonger zijn dan ik, hebben allemaal een verhaal over wat ze aan het doen waren toen die bal tegen België binnenging. Waarschijnlijk
David PLATT zou ik een andere carrière hebben gehad zonder die goal. Je kan nog zo’n goeie speler zijn, er moet altijd een moment zijn dat je in het oog springt. Het WK was zo’n moment.”
“Na het WK ging ik op zomerstage met mijn club Aston Villa naar Zweden. Daar speelden we oefenwedstrijden tegen lokale clubs, waar zo’n 500 mensen op de tribune zaten. De bedoeling was dat ik meereisde maar niet zou spelen, om
DAVID PLATT
10 juni 1966, Chadderton (Engeland)
Crewe Alexandra (1985-88), Aston Villa (1988-91),
AS Bari (1991-92), Juventus (1992-93), Sampdoria (1993-95), Arsenal (1995-98)
62 caps, Coppa Italia (Sampdoria 1994), FA Cup (Arsenal 1998) Sampdoria (1998-99), Nottingham Forest (1999-2001), Engelse U21 (2001-2004), Manchester City (assistent, sinds 2010)
Clubs
David PLATT
Palmares
Trainer
me nog wat rust te geven. Maar die vijfhonderd Zweden op de tribune wilden maar één ding en dat was David Platt zien. In elk stadion begonnen ze mijn naam te zingen. Ik was naar het WK in Italië gegaan als een ster van Aston Villa, ik kwam terug als een wereldster. Terug in Engeland zei mijn manager dat hij zes nieuwe sponsoraanbiedingen voor me had. Ik kon plots meer geld verdienen buiten het voetbal dan in het voetbal. Ik was nog altijd dezelfde persoon, maar ik merkte wel dat mijn ploegmaats me misschien op een andere manier begonnen te bekijken. Want hoewel mijn club er alles aan deed om de hype rond David Platt in te dijken, draaide het in die eerste maanden na het WK toch allemaal om mij. Ik was een nieuwe posterboy, kreeg plots zakken vol fanmail. In mijn postvakje bij Aston Villa kwamen vroeger vijf of zes brieven per week aan. Na het WK puilde mijn brievenbus elke dag uit. Ik haalde alles eruit en gooide het in een vuilniszak. Ik vroeg mijn manager of ik de zak moest verbranden. Hij zei: Nee, dat lijkt me een slecht idee. Hij heeft toen iemand aangeworven die enkele maanden niets anders deed dan de brieven open te maken en te beantwoorden. Er waren brieven bij uit Bulgarije, Tsjechoslovakije, van een hoop landen die zelfs niet op het WK waren, maar die wel gek waren van mijn goal.” Intussen bleef ons land achter met een trauma. “Ik begrijp dat mijn naam een heel zure bijsmaak had in België op het moment zelf”, zegt Platt. “Maar na verloop van jaren werd het meer iets grappigs dan iets echts. Trouwens, ik heb bij Manchester City drie jaar met Vincent Kompany gewerkt. En nooit hebben we het over die wedstrijd gehad. Misschien was hij te jong en weet hij het alleen van horen zeggen. Nu ja, het is ook al zo lang geleden.”
Maar ook 28 jaar na datum blijft zijn goal in het collectieve geheugen gegrift. “In het moderne voetbal zou zo’n goal moeilijker vallen”, zegt Platt. “Nu wordt voor alle scenario’s een pasklaar antwoord bedacht. Als je nu een vrije trap krijgt op de plaats, waar wij die toen kregen, had Gascoigne kort moeten spelen en proberen nog snel een doelkans te creëren. Maar in het Engels voetbal van die tijd probeerden we de bal gewoon in de zestien te krijgen.”
En dat zijn we 28 jaar later dus nog altijd niet vergeten. Donderdag staan België en Engeland opnieuw tegenover elkaar op een WK. Platt: “Het verschil met 1990 is volgens mij niet zo groot. Want net als toen zijn beide ploegen erg aan elkaar gewaagd. ”
Mijn manager had iemand gezorgd die enkele maanden niets anders deed dan brieven van fans beantwoorden