Gelukkig nieuwjaar (misschien ons laatste samen)

Waarom wordt nieuwjaar op 1 januari vastgelegd, terwijl het openbare leven in dit land op 30 juni stilvalt? Het schooljaar, de files, het tv-seizoen…, ja: alles. Oké, 1/1 komt (ongeveer) overeen met de periode waarin de dagen langer worden: dat was belangrijk toen het gros van de bevolking in de landbouw werkte en dus in contact stond met de natuur. Maar in de 21e eeuw mist die datum elke relevantie. In december hebben we toch genoeg aan Kerstmis om te fêteren. Met vrienden en collega’s vieren wij daarom elk jaar “ons nieuwjaar” op 30 juni. Mijn allerbeste wensen, beste lezer! Moeten we ons echter verheugen? Het dubbele verkiezingsjaar dat komt baart me nu al zorgen. Als men de jongste RTL-Le Soir-Ipsos-peiling mag geloven - en als werknemer van RTL heb ik er alle vertrouwen in - wordt het koninkrijk immers onbestuurbaar. Een herhaling van deze Zweedse coalitie? Onmogelijk met maar 70 zetels op 150. Vooral de verzwakking van de MR in Wallonië, van 25,8 procent van de stemmen in 2014 tot 20 procent nu, maakt Michel II onwaarschijnlijk. De Franstalige liberalen blijven in het eigen gewest de stempel dragen van een te grote toegeeflijkheid ten opzichte van Vlaanderen. De N-VA, die campagne zal voeren rond (Vlaamse) identiteit, zal die perceptie nog versterken. Links Wallonië noemt deze regering immers le gouvernement MR-N-VA.

Een tripartite blauw-oranje-rood? Nee. Open VLD lijkt niet meteen een alliantie met de PS te overwegen en mathematisch kan het evenmin: 74 zetels op 150.

Een linkse meerderheid met socialisten, groenen en communisten dan? Geen enkele kans, 58 zetels is veel te weinig. Wat kunnen we dan overwegen?

1. Een ander verkiezingsresultaat dan in de peilingen. U kent het refrein: één week is een eeuwigheid in de politiek, 11 maanden nog meer.

2. Als de kiezer het toch moeilijk maakt om een regering te vormen, kunnen de Rode Duivels de vertegenwoordigers worden van een land dat niet meer bestaat. Bart De Wever heeft al laten verstaan dat hij geen maanden meer onderhandelt om het koninkrijk alsnog te redden. De wederzijdse “ik wil niet met deze of gene partij regeren” luiden zoals nooit tevoren aan beide kanten van de taalgrens. Byebye Belgium, dus, zonder dat de burger het heeft gewild, gewoonweg op grond van electorale rekenkunde, zoals in Tsjecho-Slowakije in 1993.

Dus, ja: gelukkig nieuwjaar. Misschien ons laatste samen.