“Als anderen het niet doen, regel ik het gewoon zelf”
Céline Cuypers organiseert programmeerkampen voor kinderen
ALKEN - Ze heeft nooit één les informatica gehad in de middelbare school, en toch was Céline Cuypers (23) het eerste meisje in tien jaar dat elektronica-ICT ging studeren aan de UHasselt. Nu wil de Alkense met haar programmeerkampen kinderen warm maken voor haar passie.
Vorig jaar won ze samen met een klasgenoot de EOS-scriptieprijs voor hun onderzoek naar hartritmestoornissen. Ze vond een fout in een handboek dat al jaren door duizenden studenten wordt gebruikt. Anderen zouden zichzelf daarvoor graag op de borst kloppen, maar niet Céline Cuypers. “Dat heeft al in de krant gestaan, dat moet niet opnieuw. Dat is allemaal niet zo speciaal”, zegt ze.
Was je altijd al bezig met elektronica en programmeren?
“Ik wilde vroeger altijd leerkracht worden. Tot ik op mijn zeventiende Amerikaanse lichtshows voor Halloween zag. Thuis heb ik dan samen met mijn papa ook zo’n lichtshow gebouwd aan onze voorgevel. We zijn daar maanden mee bezig geweest, want elk lichtje moest per één tiende van een seconde geprogrammeerd worden. Als ik lichtjes zie, word ik nog steeds blij.”
Een paar jaar later ben je nu afgestudeerd. Wat nu?
“Wat ik precies ga doen, weet ik nog niet. Ondernemen, dat wil ik sowieso doen, dat doe ik graag. Ze hebben mij vaak gevraagd om te doctoreren, maar dat is niets voor mij. Ik ben geïnteresseerd in heel veel verschillende dingen. Ik wil niet vier jaar lang met één onderzoek bezig zijn. Mijn zomer zit vol met mijn zomerkampen, daarna zien we wel.”
Waarom ben je gestart met die programmeerkampen?
“Om kinderen kennis te laten maken met alles wat ik zelf nooit geleerd heb op school. Ik heb op school nooit iets gezien wat ook maar met elektronica of informatica te maken had. Informatica viel altijd weg, bijvoorbeeld voor een uur Grieks.”
“Met de kampen kan ik mijn passie voor technologie combineren met die andere passie: dingen aanleren aan kinderen. Je moet trouwens niet denken dat wij de hele dag achter een computer zitten. Eén van de kindjes vorig jaar zei zelfs dat ze nog nooit zo vaak was buiten geweest als die ene week.”
Wil je met de kampen ook meer meisjes aan het programmeren krijgen?
“Dat is niet mijn specifieke doelstelling. Maar ik ben er wel van overtuigd dat meer meisjes voor de opleiding zouden kiezen, als ze het leren kennen. Het probleem is niet dat meisjes geen technische richting willen studeren, wel dat ze het niet kennen. Voor jongens is de stap naar zo’n opleidingen gewoon veel logischer.”
De kampen zijn niet je eerste project. Op je veertiende begon je al een toneelschool.
“Dat was ook al omdat ik iets miste. Ik ging vroeger altijd kijken naar het theater hier in Alken en wilde zelf altijd deelnemen. Op het einde van elke voorstelling werd er dan een briefje uitgedeeld waarop je kon aangeven of je de volgende keer wilde meedoen. Ik duidde dat altijd aan, maar er was nooit een rol voor een kind. Ik mocht wel altijd het voorwoord doen. (lacht) Op mijn veertiende heb ik besloten zelf een toneelschool op te richten. Op het einde, vorig jaar, hadden we zo’n twintig acteurs. Als anderen het niet doen, regel ik het gewoon zelf, dat is duidelijk.”
Ik zou niet weten wanneer ik voor het laatst een hele avond tv heb gekeken. Dat is verloren tijd
Céline CUYPERS
Ingenieur
Stilzitten lijkt me niets voor jou.
“Ik programmeer liever de hele nacht door. Als je daarmee bezig bent, is het al snel drie uur ’s nachts hoor. Tijdens mijn studies deed ik dat regelmatig, samen met vrienden. Maar stilzitten is inderdaad moeilijk, tv-kijken doe ik bijvoorbeeld bijna nooit. Dat is verloren tijd. Ik zou niet weten wanneer ik voor het laatst een hele avond tv heb gekeken. Het is alleszins heel lang geleden. Weet je, werken is zo’n stom woord, want ik doe al die dingen graag. Dat voelt nooit als werken.”