Sluwe Kims

Midden 1951 tonen Kim Il-sung - in een voorafschaduwing van zijn handig manoeuvrerende kleinzoon Kim Jong-un en zijn Chinese broodheren eens te meer hun cynische sluwheid. Omdat het front naar het noorden nog maar eens openligt, starten ze onderhandelingen die de VN niet kunnen weigeren. Van de luwte in de strijd maken ze gebruik om hun linies te dichten in een onneembaar bolwerk. Daarna - verrassing! - springen de onderhandelingen af en sleept de bloedige, nutteloze strijd zich voort tot in 1953. Dan zien alle partijen in dat verder bloedvergieten geen zin heeft en komt er een wapenstilstand langs de bestaande frontlinie, die tot op vandaag voort loopt. De VS houden sindsdien een forse legermacht in Zuid-Korea. De vreselijke oorlog verdwijnt al snel tussen de plooien van de geschiedenis, ergens tussen WO II en Vietnam. De overlevende veteranen krijgen weinig erkenning. Ook de vrijwilligers van het Belgisch bataljon dat strijdt met Britse eenheden - volgens Hastings “een gehard, stoer stel” - worden na de oorlog weggezet als halfzotte avonturiers. Maar het Westen en vooral de VS trekken nauwelijks lessen uit het halve debacle in Korea. In Irak en Afghanistan loopt het later nauwelijks beter. Zuid-Korea wordt welvarend, maar blijft overheerst door corruptie, NoordKorea is straatarm. Maar Kim jr. daagt nog steeds de wereld uit.