Mensonterend

De vakbonden moeten inzien dat de invoering van de minimale dienstverlening geen aanval is op het stakingsrecht an sich

Vandaag overleggen Justitieminister Koen Geens (CD&V) en de vakbonden over de staking in de gevangenissen die nu al zijn zeventiende dag ingaat. Terwijl buiten de temperaturen tegen de dertig graden aanschurken, zijn de omstandigheden binnen de gevangenismuren erbarmelijk. Het bewijs werd gisteren nog geleverd in deze krant, met het schrijnende voorbeeld van een gedetineerde die al meer dan twee weken tussen vier muren zit opgesloten. Op veertien dagen één keer mogen douchen en een half uurtje wandelen, is regelrecht mensonterend. Het is niet de manier waarop we in de 21ste eeuw onze gevangenen willen behandelen.

Exact om die redenen werd ons land al herhaalde malen publiek op de vingers getikt door het Europees antifoltercomité. België is, samen met Albanië, het enige land in Europa waar in de gevangenissen geen minimale dienstverlening geldt. Als er gestaakt wordt, moeten politie en leger inspringen. Ook die zitten op hun tandvlees, maar voor de veiligheidsdiensten is het stakingsrecht omwille van evidente redenen nu eenmaal niet absoluut. De vraag is of dat absolute stakingsrecht ook voor cipiers moet blijven gelden. Minister Geens wil een systeem invoeren waarbij het stakingsrecht de eerste 32 uur gewaarborgd blijft. Daarna kunnen de gouverneurs cipiers opvorderen om een minimale dienstverlening te garanderen. Dat laatste is voor de vakbonden een onaanvaardbare aantasting van de sociale verworvenheden. Waarom kan in dit land niet wat klaarblijkelijk in de rest van Europa wel mogelijk is? Het probleem is dat de minimale dienstverlening de druppel te veel is in de emmer van de hopeloze verwaarlozing van ons gevangenissysteem. Er is dringend nood aan moderne gevangenissen, betere leefomstandigheden, en performantere beveiligingssystemen. Dat zal ook het probleem van de 536.000 openstaande vakantiedagen van de 7.000 cipiers helpen afbouwen. Meer personeel, zoals de bonden eisen, is niet de oplossing. We hebben nu al één cipier per 1,68 gedetineerden, terwijl het Europese gemiddelde op een op drie ligt. Het zijn de investeringen in de infrastructuur waar het mangelt.

De vakbonden moeten daarvoor blijven strijden, maar ze moeten tegelijk ook inzien dat de invoering van de minimale dienstverlening geen aanval is op het stakingsrecht an sich. Het is de realiteit die ons vandaag tot deze beslissing dwingt. Cipiers zijn - meer dan ooit - essentieel in ons veiligheidssysteem. Ze zijn de ogen en oren van justitie, ze kunnen radicalisering opsporen en mensen helpen om opnieuw het rechte pad te bewandelen. Diezelfde gedetineerden bij stakingen wekenlang in hun cel opsluiten, zonder douche, zonder wandeling en zonder bezoek, zal echt geen betere mensen van hen maken. En dat is toch net wat we met z’n allen willen?