Want Merckx komt eraan”
Valkenburg. Opnieuw fungeert de Nederlandse kuitenbreker als cruciaal punt in de wereldtitelstrijd. Datzelfde jaar wordt Strouken benoemd tot ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
“Sinds 1998 doe ik niets anders meer dan fotoboeken maken en exposities houden”, zegt de ingeweken Lanakenaar. “Nog tot het eind van het jaar zijn veertig van de 68 foto’s die in het boek te bewonderen zijn ook voor het publiek te bezichtigen in Parkhotel Valkenburg.” In datzelfde hotel werd het fotoboek enkele maanden geleden aan de buitenwereld voorgesteld. Tourbaas Christian Prudhomme reisde zelfs speciaal naar Valkenburg af om het eerste boek aan Jan Janssen te overhandigen.
Volgend jaar vindt de Grand Départ van de Tour in Brussel plaats. Het zal dan exact vijftig jaar geleden zijn dat Eddy Merckx zijn eerste van vijf Tours won. Koestert Strouken plannen om een nieuw fotoboek op de mensheid los te laten? “Uiteraard! Ik ben al volop met besprekingen bezig om ditmaal een ode aan Eddy te brengen. Met hem had ik eveneens een innige band. Met onze gezinnen trokken we zelfs samen op wintersportvakantie in het Zwitserse Crans Montana. Qua individuele prestaties steekt Eddy mijlenver boven de concurrentie uit. Merckx kon letterlijk iedereen in de vernieling rijden. Ik kan het weten, want ik mocht van mijn Belgische broodheer niet van zijn zijde wijken. Ik zat op de eerste rij toen Eddy - ondanks zijn riante voorsprong (8 minuten, nvdr.) - op 75 kilometer van de aankomst in Mourenx aan een indrukwekkende solo van 75 kilometer begon. Na afloop had hij zijn voorsprong in het algemene klassement bijna verdubbeld. Of toen hij ondanks een sneeuwstorm zijn tegenstanders in de Giro overklaste op weg naar Tre Cime di Lavaredo!” “Patrons als Merckx en Hinault hebben een grote invloed gehad op de sport. Die mannen hadden echt macht. Het overgrote deel van het peloton durfde niet tegen hen in te gaan. De laatste echte patron was Cancellara. Herinner je de rit naar Spa: de broertjes Schleck waren gevallen in de afdaling van de Stockeu en de Zwitser wist te bewerkstelligen dat iedereen de remmen dichtkneep opdat zijn ploeggenoten rustig konden terugkeren. Vandaag zijn er geen leiderstypes meer. Vandaar ook de chaos waarmee de Tour zich door Frankrijk slingert“, besluit Strouken.