Charlize Theron als uitgebluste mama
Speciaal voor haar hoofdrol in het komische drama ‘Tully’ dikte filmster Charlize Theron (42) maar liefst vijfentwintig kilo aan. Theron kruipt in deze film in de huid van Marlo, een uitgebluste moeder, die na het krijgen van haar derde kind aan het einde
Jouw personage Marlo verliest stilaan haar eigen identiteit omdat de fulltime job als moeder haar helemaal opslorpt. Heb jij daar als alleenstaande mama van twee bengels ook last van?
Theron: “Wel, allebei mijn kinderen (zoon Jackson, 6 jaar en dochter August, 2 jaar, nvdr.) zijn geadopteerd, dus ik ben gespaard gebleven van een postnatale depressie. Ik heb wel verschillende vrienden die het daar enorm moeilijk mee hebben gehad. Zij lagen zodanig met zichzelf in de knoop dat ze hun zelfbeeld volledig waren kwijtgespeeld. Schuldgevoel speelde daarin een belangrijke factor. Vele moeders voelen zich een slechte ouder als ze niet dag en nacht klaarstaan voor hun kind. Maar het is belangrijk om een balans te vinden tussen jezelf af en toe eens in de watten leggen en daarnaast paraat te zijn voor je kinderen. Deze film brengt die emotionele zoektocht op een prachtige en eerlijke manier in beeld.”
Wordt de dagelijkse sleur van het huishouden je soms ook teveel?
“Mijn stoppen slaan voortdurend door. (lacht) Elke ochtend staat het kot op stelten, want ik moet mijn kinderen klaar maken om de schoolbus van tien voor zeven te halen. Om 5.45 uur rinkelt mijn wekker en dan ruk ik mezelf met alle moeite van de wereld uit bed. Met slaperige ogen trek ik snel een joggingbroek en trui aan, en vervolgens slof ik in mijn Birkenstocks naar de keuken om het ontbijt en de lunchbox voor de kids klaar te maken. Elke dag roep ik luidkeels ‘Schiet op, we gaan de bus missen!’ maar als bij wonder halen we het altijd nipt. (lacht) Het is een zenuwslopend proces, but I love it! Eerlijk gezegd wil ik op mijn tweeenveertigste gewoon een simpel leventje leiden. Ondanks de sleur schuilt er schoonheid in elke avond pompaf te zijn, m’n bed in te kruipen, en iedere ochtend met mijn twee kapoenen te spenderen. Mooier kan een dag voor mij niet zijn.”
Is deze film een uitgelezen kans om het leven van een voltijdse huisvrouw eens mee te maken?
“Absoluut. Maar er wordt ook nog altijd neergekeken op
vaders die thuisblijven om voor de kinderen te zorgen. Als de vrouw gaat werken is ze een slechte moeder en een huisvader wordt dan weer aanschouwt als loser. Tja, in dat geval ben ik als actrice een slechte mama zeker? Die ouderwetse instelling moet veranderen, want ouderschap kan een prachtige belevenis zijn, zowel voor mannen als vrouwen.”
Een jaar geleden gaf je toe dat je liefdesleven sinds het adopteren van je kinderen op een laag pitje stond. Is daar ondertussen al verandering in gebracht?
“August is bijna 3. Sinds kort ben ik verlost van het verversen van haar luiers. Hierdoor spaar ik heel wat tijd uit en ik merk dat ik me stilaan opnieuw begin open te stellen om een nieuwe horizon te verkennen. Helaas loop ik meestal mannen tegen het lijf in wie ik opnieuw veel tijd moet investeren omdat er heel wat werk aan is. (lacht) Tja, misschien moet ik van smaak veranderen vooraleer ik mezelf terug in de markt zet!”
(schatert)