Van Avermaet verrast zichzelf
Greg Van Avermaet (4de) wint als eerste gele trui ooit de strijdlust
Greg Van Avermaet (33) is bezig aan de Tour van zijn leven. Iederéén verwachtte dat hij gisteren het geel zou verliezen. Maar neen, hij krijgt er vandaag zelfs het rode rugnummer van de strijdlust bovenop. Zowel zondag (2de in Roubaix) als gisteren in Le Grand-Bornand (4de) trok ‘Gele Greg’ in de aanval. “Dat is toch cool als de leider mee voorin zit.”
Goed dat er nog renners zijn als gele trui Greg Van Avermaet, dagwinnaar Julian Alaphilippe, groene trui Peter Sagan en neem er ook nog maar Philippe Gilbert bij. De vier die de Tour van een dodelijke saaiheid redden in de eerste tien koersdagen. De heldenmoed van Van Avermaet ontging ook de jury van de strijdlust niet, want voor het eerst sinds dit dagklassement in 2003 op deze manier is ingevoerd, ontving de gele trui de trofee. “Het is iets leuks, en tegelijk historisch.”
Het is ook geen toeval dat de zesvoudige Flandrien de man van de eerste Tourhelft is geworden. Het parcours dat het – voor 95 procent passieve – peloton kreeg voorgeschoteld, was een combinatie van zowat alle klassiekers die er zijn: een Waalse Pijl (Mûr-de-Bretagne), een Luik-Bastenaken-Luik (Quimper), een Parijs-Tours (Chartres, Amiens) en een Parijs Roubaix (Roubaix), allemaal in light-versie weliswaar. De zege van BMC in de ploegentijdrit van Cholet was de hoeksteen van Gregs sprookje in het geel, en ondertussen bedraagt zijn voorsprong al 2’22”. En dat na een heuse Alpenrit.
Van Avermaet stond altijd al voor regelmaat en een granieten kop. Het maakte dat de olympische kampioen van Rio een heel apart palmares aan het uitbouw is, met naast winst in de World Tour vorig jaar, Parijs-Roubaix en twee Tourritten ook onder andere elf dagen in het geel bevat. Waarmee hij na Eddy Merckx en onze laatste Tourwinnaar Lucien Van Impe op de derde plaats komt in de eeuwige ranking van Belgische geletruidagers. Historisch, quoi. Natuurlijk kan de 33-jarige Oost Vlaming vandaag een immense klap krijgen, maar het siert Van Avermaet dat hij liever strijdend ten onder gaat dan lijdzaam zijn gele trui af te staan. “Ik vind dat een leider zich moet tonen. Aanvallen was ook de enige manier op een extra dag geel”, zei een zichtbaar gelukkige Van Avermaet. “Ik wachtte het juiste moment af, om dan alleen – als allerlaatste – de oversteek te maken naar de vluchtersgroep. Ik moest heel diep gaan, maar daarna voelde ik me echt goed in de bergen. Ook al is dat met mijn gewicht geen evidentie, in vergelijking met de klimmers. Het was natuurlijk ook wachten hoe Team Sky zou reageren – of ze Geraint Thomas al in het geel wilden. Maar we werkten goed samen en op een bepaald moment begon het te dagen dat het mogelijk was om het geel te houden. Het was een supermooie dag. Leuk voor de geschiedenis.”
Nul procent kans
“Ik ken mezelf intussen een beetje. Ik weet dat ik na een rustdag altijd een supergoede dag heb. Dan kan ik boven mijn limiet uitstijgen. Op de eerste berg, de Col de la Croix Fry, kon ik gemakkelijk volgen. Had Alaphilippe er niet bijgezeten, dan had ik misschien wel iets langer kunnen aanklampen, en dan speelde ik met die afdaling naar Le Grand-Bornand wel mee voor de dagzege.” “Meestal betaal ik dit soort escapades in de bergen de dag nadien wel cash. Dat is niet zo plezant, ik verwacht dus ook niet veel van de superzware bergrit naar La Rosière. Met vier hoge bergen, allemaal in nog geen 110 kilometer. Ik ben ontzettend blij met die extra dag in het geel, maar ik geef me nul procent kans dat ik ook morgen (vandaag, nvdr.) in het geel overleef. Het kan heel goed zijn dat ik in de gruppetto beland. Maar ik heb de voorbije week genoten. Ik kon me tonen op de stenen en in de bergen. Het voelt aan alsof ik een rit heb gewonnen. Dat vind heel belangrijk. Het is altijd leuk als de gele trui niet in het peloton blijft zitten en zelf mee de koers maakt, toch?”