Panis voor Nano-ploegmaat Snyers
Drie jaar was het geleden dat Maxim Panis nog eens wist te winnen. Begrijpelijk dat bij hem en zijn entourage de vreugde groot was toen hij zondag in Kerniel als eerste over de streep bolde.
Samen met zijn ploegmaat Jari Snyers en zegekaper Rutger Wouters ging hij de finale in. Begrijpelijk dat Wouters door de twee Nano-jongens in de tang werd genomen. In de slotronde beslisten ze om niet meer aan de leiding te komen en de intrinsiek snellere Wouters aan kop te laten rijden om dan beurtelings vanachter zijn rug te springen. Een goed plan zo bleek. Snyers probeerde het twee keer, maar Wouter reageerde telkens gevat. “De tweede keer was ik zelf een 30-tal meter achter”, aldus Panis. “Jari ging uiteraard niet door met Wouters. Eens ik terug aansloot, knalde ik weer weg. Tof dat ik nog eens kan winnen. Eigenlijk was ik tijdens de eerste koershelft helemaal niet zo goed. Door de warmte stokte mijn ademhaling. Iets waarmee ik ook al tijdens de eerste rit van de Ronde van Luik te kampen had, waardoor ik toen moest opgeven. Gelukkig kreeg ik hier in Kerniel de tijd om op dreef te komen.” Die tijd kreeg hij inderdaad . Toen Habets , de Japaner Hananda en Stef Claes de eerste koershelft vooruit reden, werd er in het peloton relatief rustig gefietst waardoor de drie leiders tot 2 minuten namen. In de finale gingen Panis, Snyers en Wouters in de achtervolging, haalden het koptrio in geen tijd in, lieten hen meteen ter plaatse en vochten het onder hun drietjes uit voor de zege.