“Batterijen zijn weer opgeladen”

Na meer dan drie weken ons eigen ritme te hebben geleefd onder de Balinese zon, besloten we ons nog eens nuttig te maken (en wat geld uit te sparen). Momenteel bevinden we ons in het Maleisische dorpje Lurah Bilut op een uurtje van de hoofdstad, Kuala Lumpur.

We verblijven bij een jong moslimgezin en helpen in het huishouden.

Op Bali slaagden we volledig in ons opzet: de batterijen opladen. Een tourtje lopen of baantjes zwemmen in de ochtend, gezellig samen koken, wat mediteren, een occasionele uitstap maken naar een tempel of waterval en veel boeken verslinden: zo zagen onze dagen eruit. We verbleven twee weken in Ubud waar we de voetbalmatchen op de voet volgden en ik mijn massagevaardigheden uittestte op andere toeristen. Daarna verplaatsten we ons naar het strand. We mochten er ons tentje opzetten bij een smaakvol hotel op tien meter van de zee. Voor vier euro per nacht kregen we ontbijt en mochten we de douches, het zwembad en de ligbedjes gebruiken; het gezelschap van het schattige hondje Sandy kregen we er gratis bij. Een uitstekende deal waar we tien dagen van genoten.

Flexibiliteit

De overstap naar buurland Maleisië was eenvoudig: de taal, keuken en natuur is er gelijkaardig, dus we voelden ons meteen thuis. Ook zijn er heel wat Indische en Chinese invloeden. In het dorpje waar we verblijven, wonen naast de Malay ook 30 procent Chinezen en 10 procent Indiërs. Moslims, Boeddhisten en Hindus: iedereen leeft harmonieus samen. Onze host Zaki is een enthousiaste en praatgrage man van 37, zijn vrouw Yatti een geduldige en zachtaardige dame. Ze hebben een schattig dochtertje van 15 maanden oud, Sophia, dat graag de show steelt. Zaki wil mensen leren kennen van over de hele wereld en zijn dochter in contact brengen met andere culturen, dus al te zwaar is onze job hier niet. We helpen het koppel met koken, babysitten op Sophia, vissen, fruit plukken van de talrijke bomen in de omgeving, inkopen doen, opruimen... terwijl de zuivere gezangen van de moskee het ritme van de dag aangeven.

Het huisje waarin we verblijven, is piepklein (1 kamer) en armoedig. De keuken en de zithoek zijn buiten. Tomas en ik slapen binnen op matrasjes, sinds eergisteren is er een Amerikaans koppel van 65 aangekomen dus delen we de kamer met hen. Zaki, Yatti en Sophia slapen buiten in de zithoek onder een afdak. Ze drukten ons meermaals op het hart dat ze het zo verkiezen, ook als er geen bezoek is. Ondanks de lage levensstandaard is het gezin gelukkig en inventief.

Onze gepensioneerde medebezoekers zijn interessant: ze reizen voor een jaar van gezin naar gezin in landen zoals Jordanië, Pakistan en Maleisië. Zij, Judy, was een wereldverbeterende journaliste, hij, Mihaili, een carrièreman die vier jaar geleden - na gezondheidsproblemen - zijn leven heeft omgegooid, 30 kilo vermagerde en nu gespecialiseerd is in gezondheid en voeding. Het grootste deel van hun leven woonden ze in Californië, de afgelopen jaren in Budapest, waar Mihaili opgroeide. De gesprekken zijn boeiend, maar sinds hun komst is er wel heel wat veranderd. Door Mihaili’s ‘obsessie’, bepaalt het koppel nu wat de pot schaft: groene groenten, proteïnen en kokosolie. Koolhydraten zoals rijst en aardappelen en suikers zijn uit den boze. Op zich eten Tomas en ik met veel plezier gezond, maar het gebrek aan flexibiliteit als gast vinden we soms toch wat ongepast. Gelukkig reageert Zaki, die met overgewicht kampt, goed op de waterval aan tips en waarschuwingen. Op initiatief van de Amerikanen hebben we ook het hele stuk land rond het huis afvalvrij gemaakt, een nobele actie met een positief resultaat, maar ook hierbij voelden Tomas en ik ons lichtjes ongemakkelijk: komen wij hier als Westerling om de lokale bevolking te tonen ‘hoe het moet’? Of als bescheiden bezoekers die willen leren van de plaatselijke cultuur? Als Zaki de suggesties ter harte neemt, dan kan hij zijn gezin of misschien zelfs zijn dorp gezonder leren eten en meer milieubewust leren leven en dat kan de wereld alleen maar ten goede komen. Maar er is ook de mogelijkheid dat we op deze manier Zaki en Yatti beledigen in hun gastvrijheid en hun culturele gewoontes niet naar waarde schatten... Tomas en ik proberen ons dus ergens in het midden op te stellen en naast gesprekken over plastiek, superfood en suikerspiegels de lol er wat in te houden.

Vooruitzichten

Aan het einde van de week zit ons verblijf in Lurah Bilut erop, zaterdag trekken we naar de hoofdstad. De Maleisische ex-vriendin van een goede vriend in België stapt dit weekend in het huwelijksbootje. Toen we vertelden dat we naar haar thuisland kwamen, werden we prompt uitgenodigd voor de festiviteiten. We zullen ook Eveline en Rein terug treffen in Kuala Lumpur, een gezellig Limburgs koppel dat we in Bangkok leerden kennen. Dus met een groot feest en een vleugje Belgische vertrouwdheid hebben we leuke vooruitzichten in het verschiet!