Madness headliner op Nostalgie Beach Festival
“Mag ik je op een pizza trakteren?”, vraagt Mike Barson wanneer we elkaar treffen in Londen. De Brit stapt met soepele tred het restaurant binnen, bestelt en betaalt met een glimlach en een knipoog voor de serveerster. Divastreken heeft de schrijver van hits als ‘One Step Beyond’, ‘It Must Be Love’, ‘Our House’ en ‘Night Boat to Cairo’ op zijn 60ste nog steeds niet.
Hoe kwam je erbij om in het door rock gedomineerde 1979 een krat vol blazers open te trekken en ska te maken?
“Dat was niet om anders te doen, hoor. Ska was wat we alle zeven wilden maken. Gelukkig liet ons platenlabel ons doen. Een fantastische periode, vol gigantische hits. We amuseerden ons te pletter. Helaas moesten we weleens ergens zotte streken gaan uithalen omdat we de naam hadden een bende gekken te zijn. In Frankrijk was dat het ergst: daar noemden ze ons Les Nutty Boys en vroegen ze ons zelfs om onze broek af te steken op tv. Raar.”
Zes van de zeven originele leden zitten nog in Madness, al stopte iedereen van jullie doorheen de jaren een paar jaar.
“Die zevende missen we niet, die deed niets (lacht). Ik heb de band zelf verlaten in 1986, niet lang nadat ik het boeddhisme ontdekt had. Ik was voortdurend bezig met muziek en dacht aan niets an- ders. En dan begon mijn vrouw ook nog te zeuren dat ik meer tijd voor haar moest hebben, je kent dat wel. Iedereen was het toen eigenlijk beu. Omdat er geld in het spel was, deden we voort met iets waar we anders al lang mee gestopt zouden zijn.”
“Weet je, dat geld en het succes, soms is dat wel leuk en mensen kijken daarnaar op. Maar ik vind dat veel mensen naar wie tegenwoordig opgekeken wordt, dat helemaal niet waard zijn.”
Madness bestaat bijna 40 jaar, en nog steeds staan de Britten een heel optreden lang te dansen op het podium.
Waarom besloot je na tien jaar toch weer samen te komen?
“We werden gevraagd voor een reünieoptreden en ik zei meteen ja. Toen besefte ik hoe erg ik het miste. Niet dat ik voor de rest niets te doen had, ik had een gezin om voor te zorgen. Maar ook daar zijn grenzen aan het plezier. We begonnen meteen weer muziek te schrijven en het voelde goed.”
Op 11 augustus spelen jullie op Nostalgie Beach Festival. Beschouw je Madness als een nostalgische act?
“De naam van het festival heb ik gisteren pas gezien. Nostalgisch, zo zou ik ons niet noemen. Ik geef toe dat we het succes van vroeger niet meer evenaren, maar ik hoor toch niemand klagen over ons nieuwe werk.”