Tussen tederheid en teringherrie aan de terril
Recordeditie met 9.000 feestvierders voor Absolutely Free Festival in Genk
GENK - Ondanks een loden hitte en verschroeide festivalweide lokte Absolutely Free Festival (AFF) vrijdag en zaterdag een recordaantal van 9.000 bezoekers naar Genk. De elfde editie krijgt daarmee het predicaat absoluut geslaagd opgekleefd, met dank aan onder meer een mafketel uit Koersel.
Zoals bekend kost toegang tot AFF drie gebruikte batterijen of drie euro. Hoeveel batterijen dat uiteindelijk oplevert? Communicatieverantwoordelijke Bert Vliegen moet zich even in de haren krabben. “Ik weet het niet. Die zijn allemaal gedumpt in daarvoor voorziene tonnen. Ik ga ervan uit dat het om 27.000 batterijen gaat. Dat zijn er drie per toeschouwer. Maar er zijn mensen die er meer hebben binnengebracht en anderen die inkom hebben betaald in plaats van met batterijen. Ze worden gerecycleerd door Bebat.”
Oververhitte laptop
Naast de goedkope entree zorgde natuurlijk ook het mooie weer voor de recordopkomst. Want ja, het was heet, om even een open deur in te trappen. Vraag dat maar aan de toetsenist van het Gentse Shht, die in Genk stoom afliet in zijn slip. Best geslaagd, niet de slip, maar wel de groovy noisedeuntjes die bijwijlen aan Millionaire deden denken. Leuk ook hoe het gezelschap bleef doordrammen ondanks een stroompanne. Ook bij de performance van theatermaakster (!) Naomi Velissariou knetterde het. Tijdens ‘Rape me till I come’ weigerde de laptop tijdelijk alle dienst wegens oververhit. Theater als dit blijkt wel degelijk een publiek te hebben op een festival. De naar Amsterdam uitgeweken Opglabbeekse wist naarmate de set vorderde meer en meer zieltjes te winnen ondanks haar bij momenten gitzwarte teksten. Rustiger ging het er aan toe bij Few Bits. Het gezelschap uit Grimbergen slaagde erin het publiek te bereiken met hun hitje Big Sparks. Nog een eervolle vermelding in de hitte: Omni, Algiers, Dijf Sanders, Eefje de Visser en … Wim Dries (CD&V) die de burgemeesterssjerp inruilde voor de taak van tooghulp. Ongetwijfeld toeval in een verkiezingsjaar.
Mauro
Er was ons gewaarschuwd voor Mark Kozelek of Sun Kil Moon. In een slechte dag durft hij filmende smartphones op de eerste rij uit het publiek grijpen. Maar de Amerikaan, die ooit aanvoerder was van Red House Painters, had geen slechte dag. Op het podium kreeg hij het gezelschap van een gelegenheidsband met Jim White van Dirty Three achter de vellen. “De eerste keer dat we samenspelen.” Even had hij nog geprobeerd om Thurston Moore (Sonic Youth) mee naar Winterslag te krijgen, maar overvolle agenda’s zorgden voor problemen. Hoe dan ook kregen zowel hij als het publiek er naarmate de set vorderde meer zin in, met Dogs als geslaagde afsluiter. De hoofdschotel van het tweedaagse festival – dj’s en karaoke op vrijdag – werd geserveerd door Gruppo Di Pawlowski. Wat een mafketel die Mauro. Na al die jaren als huursoldaat van dEUS kan de man uit Koersel zijn demonen weer kwijt. Hij legde zijn ei op het hoofdpodium in de vorm van waanzinnige set van bijna een uur. Inclusief podiumgekronkel en moshpit. Er zat naast satan ook een serieus hete peper in het gat van de opper-Evil Superstar. Het jarenlange gehengel om hem op AFF te krijgen was het wachten waard. Mauro perste er alles eruit en kan vandaag weer als doodbrave huisvader aan de slag. Knettergek.