De stad die niemand wil bezoeken
Wat ga je in Charleroi zoeken?! Voorzichtig hè! Net dat imago als gevaarlijke, afzichtelijke, deprimerende stad fascineert. Studievriendin Patris wil absoluut mee. In haar Nederland verkozen Volkskrant-lezers Charleroi zelfs als lelijkste stad ter wereld.
En? We leven dus nog. Charleroi is ontzettend mooi, op zijn eigen manier. En we beleefden er een heerlijk weekend met de overwinning van de Rode Duivels op Brazilië. Onze eigenzinnige gids Nico heeft ook nog kleine oogjes na de voetbalnacht en enkele ‘toeristen’ uit Brussel – bij wie de alcohol nog niet verdampt is – zingen ‘On a gagné!’ bij het verlaten van het prachtig gerenoveerde station. Met ons bont gezelschap trekken we een hele dag op ontdekking. Nico zijn avontuurlijke tocht heet niet zomaar City Safari. Stevige schoenen zijn meer dan aan te bevelen, zeker voor de klim door zwart steengruis tot de top van de terril. Die biedt een 360 graden panorama met de stad aan de ene kant van de Samber, de industriële archeologie aan de ander zijde.
Gids Nico geeft zijn eigen kijk op de geschiedenis en ontwikkeling van zijn stad. Hij leidt ons niet naar de basiliek van Sint-Christoffel en niet langs art-nouveaupaleisjes, wel naar de leegstand in de ‘ville basse’. ‘Vastgoedbaronnen laten de boel bewust verloederen. Zo kunnen ze het voor geen geld verwerven voor de uitbouw van een winstgevend megaproject”, zegt Nico. Hij wijst naar het fonkelnieuwe shoppingcenter Rive Gauche.
Charleroi kruipt stilaan recht. Aan de Samber openen hippe bars, zoals La Manufacture Urbaine met zelf gebrouwen bier en Quai10. Deze place-to-be mixt cinema, videospelen en brasserie (lekker lunchadresje). Maar de stad is nog niet gemaakt om te bezoeken. “Ola, toeristische dienst dicht. Ah natuurlijk, ook voor ons is zaterdag vrij.” Nico lacht hartelijk met het cliché van luie Waal. En hij toont ongegeneerd de verloedering in de oude industriestad. Matrassen, graffiti en injectienaalden zijn stille getuigen van wie ’s nachts in leegstaande panden leeft. Op de roestige Cockerill-site klikt Patris haar camera als een mitraillette. Ze legt er de schoonheid in de lelijkheid vast.
De stad die niemand wil bezoeken, is zeker een bezoek waard. Weet dat de schoonheid vooral in de Carolo’s zelf zit. Een nuchtere conclusie na een dolle voetbalavond in wijnbar Saka 20.