Tsunami van politieke boeken
Pennenvruchten politici worden bijna nooit bestsellers
BRUSSEL - De verkiezingen zijn in aantocht en daar hoort onvermijdelijk ook een hele resem politieke boeken bij. De komende weken en maanden worden we weer overspoeld door de pennenvruchten van ministers, parlementsleden en partijvoorzitters. Ze komen zelden in de boekentop-10 terecht, maar dat ze sneller dan andere boeken bij De Slegte belanden, dat ontkennen uitgevers.
Een politicus die bijna 40.000 boeken verkoopt: alleen Jean-Marie Dedecker presteerde het in 2006 met zijn ’Rechts voor de raap’. En wijlen Steve Stevaert wist enkele jaren daarvoor met zijn kookboek ’Koken met Steve’ ook enkele tienduizenden exemplaren aan de man te brengen. Maar politici die nu nog bestsellers produceren, ze zijn dungezaaid, op Bart De Wever en PVDA-voorzitter Peter Mertens na dan. Theo Francken kan zich straks misschien bij het groepje hijsen, want eind september verschijnt zijn nieuw boek over migratie, ’Continent zonder grens’. In het Nederlands én het Frans nota bene. Zijn uitgever Karl Drabbe van Doorbraak verwacht een verkoop van minstens een paar duizend stuks.
Partijpropaganda
Maar hoewel politieke boeken door de bank genomen geen hoge toppen scheren, komt er straks nog een paar kilo politiek papier bij. Dat de lokale en nationale verkiezingen daar voor iets tussenzitten, geven alle uitgevers toe. De extra aandacht op enkele weken of maanden voor de stembusslag is mooi meegenomen, maar het is uiteraard ook een gelegenheid om je visie op het beleid uit de doeken te doen of voorstellen te lanceren. “Er hangt een odium van partijpropaganda over die boeken, maar voor ons zijn die boeken even belangrijk als andere. Het is ook een taak van de uitgeverijen om het politieke debat te voeden. En er bestaat een publiek voor”, zegt Harold Polis van uitgeverij Polis.
Maar niet iedereen is overtuigd van de meerwaarde. “Memoires, boeken over politieke geschiedenis of politici die echt nog iets te zeggen hebben, die wel ja. Maar voor het overige is de houdbaarheidsdatum niet groter dan die van een potje yoghurt,” zegt Thomas Blommaert (EPO).
En toch stellen onder meer de ministers en partijvoorzitters Alexander De Croo, Koen Geens, Wouter Beke, Meyrem Almaci, Sven Gatz of Johan Van Overtveldt straks hun nieuwste boek voor. Het is volgens velen een mythe dat die sneller dan andere boeken bij De Slegte terechtkomen of meteen worden aangeboden op tweedehandssites. “Kookboeken, die verkopen inderdaad veel meer. Maar al de rest?”, zegt Karl Drabbe.
Deal
Om uit de kosten te komen, moet een boek minstens 1.500 à 2.000 keer over de toonbank gaan. Weinig is dat niet. Om die reden sluiten sommige politici om te kunnen verschijnen ook wel al eens een deal. Het boek komt er, maar dan op voorwaarde dat de politicus of partij in kwestie zelf 750 à 1.000 exemplaren opkoopt om bij de achterban te verspreiden. Het is een praktijk die bestaat, maar waar niemand openlijk durft over te spreken. Maar los daarvan blijven politieke boeken even populair of onpopulair als vroeger, zegt Maarten Van Steenbergen (Lannoo). Hij brengt straks de memoires uit van Miet Smet en de autobiografie van Herman De Croo, maar hoedt zich wel voor politieke boeken die te dicht tegen de verkiezingen aanschurken. “Alle publiciteit errond draait rond de verkiezingen en niet rond het boek zelf.”
Kristof Calvo: Jean-Jacques De Gucht:
-
-
Ajoin (kookboek)
-
De Strijd om de Stad
-
Met Beide Voeten op de Grond -
Verbinden Boven Verdelen
-
Klank van de Stad
Bart Somers:
Jinnih Beels:
Leve Politiek
Mohamed Ridouani:
Philippe De Backer: