Onverwachte bekroning

Borlées beloond voor jarenlange inzet met goud, zilver en brons

Goud met de Belgian Tornados, voor Kevin, Jonathan en Dylan Borlée en papa Jacques als coach. Zilver voor Kevin en brons voor Jonathan op de 400 meter, met coach/papa Jacques. Een blik achter de schermen van het afgelopen EK met een bevoorrechte getuige: oudere zus en voormalig olympisch kampioene Olivia Borlée (32).

In de tribunes van het EK in Berlijn keek een deel van de familie Borlée toe: mama Borlée, de partner van Jonathan en hun dochtertje Ambre, en Olivia Borlée, de oudere zus van Kevin, Jonathan en Dylan, de dochter van papa/ coach Jacques. Twee avonden op rij mochten ze juichen. Op dit EK behaalden Kevin en Jonathan voor het eerst samen een medaille op een internationaal kampioenschap op de 400m. En een dag later, afgelopen zaterdag, verlengden ze, met hun broer Dylan en revelatie Jonathan Sacoor, hun Europese titel op de 4x400m – de tiende medaille van de Tornados, de 21ste finale. “Er zijn veel tranen gevloeid, ja”, zegt Olivia. “Toen ik papa in mijn armen nam, was hij bijzonder geëmotioneerd. Al zoveel jaren wachtten ze daarop. Eindelijk.”

Nooit oogde de EK-balans van de Borlées beter. De bekroning voor al die jaren doorzetting kwam onverwacht. Want er was in de we- vooraf mentaal oplapwerk nodig nadat ze in het begin van het seizoen met blessures hadden gekampt. Olivia: “Toen ze jong waren, ging alles als vanzelf, losten ze de moeilijkheden spelenderwijs op. Later kwam het mentale naar boven wanneer het eens tegensloeg.”

Dé klik kwam er tijdens een laatste stage in het Zuid-Franse Valbonne. Olivia: “Ik was daar ook. Ik heb veel met papa gepraat, ook hij was nerveus. Maar hij heeft wel de juiste woorden gevonden om iedereen in de juiste mood te brengen. Uiteindelijk wisten ze dat er iets mogelijk was. Kevin en Jonathan hebben een bijzondere relatie. Al van toen ze zeer klein waren, deden ze alles samen. Ze weten dat ze een paar keer per week moeten sterven op training, maar ze duwen elkaar zo omhoog.”

Met Cheetahs naar Tokio?

Dat het misschien hun laatste kans op een medaille zou zijn op een individueel kampioenschap, zei Jacques Borlée. En dat hij, bij wijze van ontlading zaterdagavond, na het drinken van een glas champagne, uitzonderlijk op tafel heeft staan dansen. “Maar als mijn zonen dat zien, generen ze zich voor mij”. Olivia: “Dat familiegevoel is iets bijzonders, het drijft iedereen vooruit. Dat Jona- than papa is geworden, geeft hem veel positieve energie. En er is niet alleen het familiegevoel. De héle groep-Borlée hangt aan elkaar.” Die bestaat niet alleen uit Borlées, maar ook uit Camille Laus, de vriendin van Kevin en op dit EK voor het eerst aan de slag, zowel op 400m als 4x400m, net als Hanne Claes.

Niet toevallig, zegt Olivia, stegen niet alleen de Belgian Tornados boven zichzelf uit, maar ook de Belgian Cheetahs. Eerst de Tornados. Dit EK leert dat de 4x400m niet dood is als Jonathan en Kevin zouden stoppen na Tokio 2020, met jongeren als Jonaken than Sacoor, Dylan Borlée, Robin Vanderbemden en Julien Watrin. Dit EK leert ook dat de Belgian Cheetahs – afgelopen zaterdag vierde met een Belgisch record – net als de Tornados op het voorplan komen. Olivia: “Op training is er een superambiance met Camille en Hanne. En ik train ook nog altijd mee.”

Drie Borlées bij de 4x400m-mannen en hun zus en haar schoonzus-in-spe bij de 4x400m-vrouwen: het zou wat zijn. Olivia: “Het zou fantastisch zijn om met de Cheetahs op de Spelen van Tokio te kunnen stoppen.”

Dat Jonathan papa is geworden, geeft hem veel positieve energie. En er is niet alleen het familiegevoel. De héle groep-Borlée hangt aan elkaar

Olivia BORLÉE