Het 1976-gevoel
De afgelopen dagen had ik weer het 1976-gevoel. Ook toen was het dagen na elkaar bloedheet. Ik zat in mijn eerste jaar aan het Limburgs Universitair Centrum in Diepenbeek, ondertussen omgedoopt tot Universiteit Hasselt. Door het systeem hadden we ons laatste examen pas half juli. En het was heet, jongens, jongens. Ik zie mij nog zitten op mijn kamertje. Gordijnen dicht, voeten in een bak water, ventilator op volle kracht, allesbehalve gezellig. Ik herinner me een tv-film uit die periode. De titel ontsnapt me, maar ik weet wel dat het verhaal ging over de zon die niet meer stopte met schijnen waardoor het maar warmer en warmer werd. “Lap”, dacht ik” hier is het ook zover.” Net zoals nu snakten we in die dagen naar een druppel regen en die kwam er ook kort na het beëindigen van mijn examens. De regen viel met bakken uit de hemel, zoveel water dat zelfs de vloeren in huis vochtig waren en gedweild moesten worden.
Als ik er aan terugdenk zou ik zeggen dat het in 1976 nog warmer was dan nu, maar dat is maar een indruk vrees ik. Ondertussen hebben we het huis geïsoleerd, rolluiken laten plaatsen en … ik moest nu niet meer blokken voor één of ander examen. Als student in de examentijd ligt het zelfmedelijden wat hoger en voelt de warmte zwaarder aan hé.
Voor onze Limburgse appelen en peren zorgt de droogte voor een wat lagere opbrengst. En de vruchten zijn ook iets kleiner. De smaak is dan weer prima, klein maar fijn dus. Het warme weer heeft ook zijn goeie kanten. In het journaal horen we een mevrouw ons met zeer veel overtuiging aanraden om elke dag tomaten te eten. De oogst is bijzonder goed en dankzij de vele uren zonneschijn zijn ze uitzonderlijk lekker. “Iets wat in de zon heeft mogen groeien kan meer suikers inbouwen”, aldus nog de enthousiaste tomatenkweekster. Wij Belgen eten veel tomaten maar worden nu gevraagd om ze nog eens extra op het menu te zetten. Het tomatenoverschot is zelfs zo groot dat de Veiling van Hoogstraten tonnen groenten ergens op een weide heeft gedumpt. Daar heb ik toch wel mijn bedenkingen bij, want ik kan mij voorstellen dat er heel wat mensen blij zouden zijn met een gratis pakketje.
In het Hageland wrijven de olijfboeren zich in de handen. Deze vrucht voelt zich prima onder de zuiderse omstandigheden. En ook de Belgische wijnboeren zijn tevreden. De ideale zomer met heel veel zon en nauwelijks regen zorgt immers voor een goede oogst. Voor de rode wijn wordt zelfs een record opbrengst verwacht. Nu nog even hopen dat de hagelbuien uitblijven en geen schade veroorzaken aan de druiventrossen. Dat geldt trouwens ook voor heel de tuinbouwsector.
Als het zo doorgaat houden we onze vakantie voortaan gewoon thuis. Tomaten genoeg voor op de pizza, daar nog wat olijfjes bij en genieten van een heerlijk glaasje Belgische wijn. Een Limburgse appel of peer als dessert… meer moet dat echt niet zijn.