“Voor gemengd hielden we hart vast”
Verboden te voederen. Patrick Baeten (51, foto) had die eerste jaren weinig andere keuze dan zo’n kartonnen bordje rond het hoofd van zijn tweeling te hangen. “De vakantiegasten waren zo gek van onze jongens, we namen die al mee van in de maxi-cosi. Voortdurend kregen ze snoepjes toegestopt, waardoor ze achteraf niet meer wilden eten”, grinnikt de Genkenaar, die al zo’n 34 keer op de teller bij Kazou heeft. “Voor het eerste gemengde kamp hielden we ons hart vast. Tot dan waren jongens en meisjes gescheiden. Maar het liep fantastisch. Je merkte zelfs dat de jongens zich minder stoer gingen gedragen en de meisjes waren minder truttig.” De hele familie is intussen verslaafd aan de CM-vakanties, maar vreemd genoeg is Patrick zelf nooit meegeweest als jonge gast. “Ik wilde destijds onderwijzer worden maar misschien moest ik eerst eens met kinderen werken (lacht). Dus heb ik de cursus monitor gevolgd en ik ben er nooit meer uitgeraakt”, knikt Patrick, intussen sterkhouder bij de technische ploeg. “Ons takenpakket is heel breed: van eten inkopen tot de buschauffeur met een hersenbloeding snel vervangen én tegelijk zorgen dat die in het ziekenhuis ook bezoek krijgt.”
Of de jongeren onder zijn hoede veranderd zijn in die jaren? “Ik vind ze braver geworden, wij waren sneller om iets uit te steken. In Schotland waren het de gasten die kwamen vragen of wij iets stiller konden zijn. ‘Want we willen slapen’. Ze waren zo moe van het stappen. Grappig. Het eten is wel anders dan 10, 15 jaar geleden. Nu serveren we bijvoorbeeld ook scampi’s. Friet blijft uiteraard. Het enige wat ik ooit heb moeten schrappen: varkensgebraad. Daar moeten ze niet van weten”, zegt hij, net terug van Zweden.