Noodkreet na dodelijke explosie
Laura slaakt noodkreet na dodelijk vuurwerkongeval in woning Zoutleeuw
ZOUTLEEUW -
Negen maanden nadat ze haar vriend verloor bij een dodelijke vuurwerkexplosie in haar huis, slaakt Laura Bongaerts (33) een noodkreet in onze krant. De verzekering weigert voorlopig uit te betalen. “Ik ben mijn vriend kwijt, mijn job en binnenkort ook mijn huis”, zegt Laura.
ZOUTLEEUW - Goed negen maanden nadat er in haar huis in Zoutleeuw een vuurwerkexplosie plaatsvond, is Laura Bongaerts (33) ten einde raad. Haar vriend stierf een maand later aan zijn verwondingen, haar huis is onbewoonbaar en de rekeningen stapelen zich op. “Dit drama heeft me niet enkel psychisch maar ook financieel gekraakt”, zegt ze.
Met een dichtgeschroefde voordeur en een gesneuveld raam lijkt de schade vanaf de straat mee te vallen. Maar de achterkant van Laura Bongaerts’ huis in HalleBooienhoven vertelt een heel ander verhaal. Het dak is zwaar beschadigd, de ramen zijn aan diggelen en de muren gescheurd. Binnen in de keuken staat het eten nog in de kasten, maar alles is zwartgeblakerd en een zware dwarsbalk moet gestut worden.
Op 4 november 2017 zat Laura’s vriend ’s avonds om half acht in de keuken met vuurwerk te knutselen. “Dat vuurwerk was een passie die ik hem niet uit zijn hoofd kon praten”, zegt Laura. “Hij had in de weken voordien al een paar keer geluk gehad. Een keer stond de dampkap in brand. De avond van de explosie hoorde ik een knets en zei ik nog: ‘Doe dat toch buiten’. Maar het was aan het regenen en hij antwoordde: ‘Je weet toch dat ik voorzichtig ben’. Hij had het amper uitgesproken of de boel ontplofte.”
Gegil
Laura was het haar van haar vijfjarig dochtertje aan het kammen in de badkamer, vlak naast de keuken. Haar zoon van negen zat in de woonkamer. “Mijn vriend was een toorts, hij stond helemaal in brand. Zijn gegil ging door merg en been. Hij heeft het vuur buiten proberen te doven door in een plonsbadje te rollen waar nog een bodempje water in stond. Zelf heb ik de kinderen zo snel mogelijk in veiligheid gebracht.”
Laura’s vriend werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht. “Voor de ziekenwagen er was, hebanders ben we nog even kunnen praten. Hij was bezorgd hoe zijn gezicht eruitzag, maar dat viel mee. Je zag wat bloed en zijn vel zag er vreemd uit, maar hij had zijn haar en wenkbrauwen nog.”
Maar al snel bleek dat hij er erg aan toe was. “Hij heeft een maand in het ziekenhuis gelegen en is nog één keer wakker geworden uit zijn coma. Ik heb gezegd dat ik hoopte dat hij bleef vechten, maar zijn lichaam had te veel schade opgelopen.” Op 7 december 2017 verloor hij zijn strijd.
Fluittoon
Laura en de kinderen bleven lichamelijk grotendeels ongedeerd. “Mijn dochter had een kleine brandwonde onder haar voet en mijn zoon heeft lange tijd last gehad van een fluittoon in zijn oor.” Op emotioneel vlak is de schade moeilijker in te schatten. “Mijn dochter kan er goed over praten, maar mijn zoon is gesloten en heeft het moeilijk om zijn agressiviteit onder controle te houden.” Ook zelf worstelt Laura met de herinneringen. “Ik zie de beelden van die avond constant voor me en vraag me voortdurend af hoe het hadden kunnen lopen.” Het laatste wat ze wil, is kwaadspreken over haar vriend, met wie ze een jaar samen was. “Ik kan niet kwaad zijn op hem. Hij heeft het zelf ook niet gewild.”
Mijn vriend was een toorts, hij stond helemaal in brand. Zijn gegil ging door merg en been
Laura BONGAERTS
Puinhoop
In januari zijn Laura en haar kinderen verhuisd. Maar aan haar lijdensweg lijkt maar geen einde te komen. “Sinds november is mijn leven een puinhoop. Al voor het ongeval was ik thuis met een depressie en onlangs ben ik ijskoud ontslagen.” Haar brandverzekering en de familiale verzekering van haar vriend laten op zich wachten. “Ik heb eenmalig een voorschot van 7.500 euro ontvangen en daarna niets meer. Ook geen steun om een tijdelijke woning te huren, zoals nochtans in mijn contract staat. Ze willen eerst de conclusies van het strafrechtelijk dossier afwachten. Daaruit moet blijken of ik medeverantwoordelijk ben. Ik heb daar begrip voor, maar ze moeten toch ook begrijpen dat ik zo niet verder kan. Ik krijg een ziekteuitkering van 1.200 euro waarmee ik zowel mijn lening van 780 euro als de huur van 700 euro moet betalen. Ik denk dat ik genoeg gestraft ben: mijn vriend kwijt, de kinderen getraumatiseerd, onze thuis kwijt en als dit nog even blijft duren ben ik mijn huis ook echt kwijt.” Verzekeringsmaatschappij Fidea wil geen commentaar geven op persoonlijke dossiers. “Er is een klacht binnengekomen via onze ombudsman waar we via officiële weg op zullen reageren”, klinkt het.