Voedingslabel
Voeding krijgt een kleurenlabel. Het systeem lijkt op dat van het energieverbruik van een elektrisch toestel. A is goed, E is slecht. Groen is goed, rood is slecht. Minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open Vld) maakte het nieuws woensdagavond plots bekend, omdat Colruyt had laten weten dat ze hiermee zijn gestart voor hun eigen producten. Colruyt kon dus maar even genieten van zijn primeur en de aandacht die daarbij hoort. Delhaize heeft intussen ook al aangekondigd dat ze in het systeem stappen. De concurrentie werkt dus nu al. En dat is ook nodig, want voedingslabels zijn niet verplicht. Jammer, maar de uitleg is dat de huidige Europese regels geen verplichting toelaten. Werk aan de winkel dus voor politici die op het Europese niveau meespelen. Geen verplichting, betekent ook dat we als consument afhangen van de goede of slechte wil van de producent. En waarom zou die van zijn eigen producten zeggen dat die slecht zijn? Al ooit een bakker horen verkondigen dat je niet te veel van zijn pateekes mag eten? Nee, maar van gebakjes weten we dat ze niet gezond zijn, we eten ze omdat ze lekker zijn. Net zoals frieten.
Maar het goede aan een label is dat het producten kan ontmaskeren die nu doen alsof ze gezond zijn. Als ontbijtgranen vermomde suikerklontjes bijvoorbeeld. Of havermoutkoekjes vol transvetten. Of yoghurt met frambozen waar het fruit beperkt is tot homeopathische proporties. Uit die labels blijkt trouwens ook wat voedingsdeskundigen al zeer lang vertellen: dat fruitsap niet zoveel gezonder is dan frisdrank. De goede stoffen van het fruit zijn er namelijk uit, de suiker zit er nog helemaal in. Nog een valse gezonde: crackers. Tellen evenveel calorieën als chips, ontdek je in de piepkleine lettertjes. Bij code rood zouden we dat tenminste weten voor het pak op is.
Eenvoud is ook het enige dat werkt in deze voor de rest ingewikkelde wereld. Dat weet de voedingssector ook goed. Daarom pleiten ze voor omslachtige zaken als apps. Je zou dus per product nog even via je smartphone moeten opzoeken of dat iets goed of slecht voor je is? Nee, dank u, die tijd hebben we niet bij het winkelen. Maar een rood etiket detecteren we al vanuit een ooghoek. Het argument van de voedingssector - wat voor u gezond is, is dat voor iemand anders niet - klinkt als die van tabaksindustrie indertijd. Die heeft ook belachelijk lang volgehouden dat roken niet ongezond is wegens “gebrek aan wetenschappelijk bewijs”. Niet dus. In Frankrijk hebben die codes het koopgedrag veranderd, zo weet De Block. Blijkbaar is die informatie ook doorgedrongen tot de voedingsindustrie, anders waren ze niet zo vierkant tegen.
Het goede aan een label is dat het producten kan ontmaskeren die nu doen alsof ze gezond zijn. Als ontbijtgranen vermomde suikerklontjes bijvoorbeeld. Of havermoutkoekjes vol transvetten