“Heb Club nooit wat misdaan”

Het interview duurt een uurtje, maar tussendoor rinkelt de telefoon van Luc Devroe maar liefst veertien keer. Slechts twee keer neemt hij op. Ook bij elke transfervraag over Anderlecht die wij hem stellen reageert hij bitsig. “Ik krijg tot 100 mails, telefoons en WhatsApp-berichten per dag van zogezegde makelaars die me spelers aanbieden. Ze blijven maar komen met rechtsbacks. Dan antwoord ik wel eens: ‘Leef jij op Mars? Rechtsachters hebben we niet nodig’.”

BiFi-worst en een Fanta

Voor één keer wil Devroe over iets anders praten. Over het leven. Hij ontspant pas als we stoppen met vissen naar welke club Kara gaat en waar Obradovic zal belanden. “In februari word ik voor het eerst opa”, zegt hij spontaan. “Ik wil bezig zijn met die kleine. Voetbal is mijn leven, maar er is meer dan dat. Zeker tijdens transferperiodes is mijn leven chaotisch. Ik verdik minstens drie kilo omdat ik zo onregelmatig eet. Ik heb geen tijd. Soms eet ik niets en als ik dan ’s avonds thuiskom, vreet ik als een varken omdat ik een lege maag heb. Vorige week op weg naar de beloften in Tubeke stopte ik langs de baan voor een BiFi-worst en een Fanta. Gelukkig heb ik niet veel slaap nodig. Zo’n vijf uur als ik geen alcohol gedronken heb. Mijn vrouw Patricia sprak ik sinds woensdag niet meer. Telkens als ik thuiskwam, sliep ze al en ze was nog niet wakker als ik weer vertrok. Ik hoop dat het na augustus wat rustiger wordt.” Vrijdagavond had Devroe wel een date met zijn Patricia. ’t Was weliswaar op Oostende-Zulte Waregem, maar beter dan niets. “Mijn vrouw is altijd al meegegaan naar het voetbal. Best, want anders was ons huwelijk niet leefbaar. We zijn toch al 30 jaar getrouwd en onafscheidelijk. Daar ben ik dankbaar voor.”

Dat is ook omdat zijn vrouw in 2016 getroffen werd door huidkanker. We herinneren ons zelfs een stage met Oostende waarbij het koppel plots met spoed naar huis moest. Devroe praat er voor het eerst over.

“Het is per toeval ontdekt. We gingen op reis naar Senegal en na de inspuitingen tegen gele koorts kreeg Patricia een infectie. Op spoed zagen ze dan die rare moedervlek op haar rug. Verder onderzoek wees uit dat het kwaadaardig was en alles moest worden weggesneden. Zoiets verandert je leven. Het leert je relativeren. Als we verliezen, draai ik direct de knop om. Het heeft geen zin om dan te gaan bokken. Dat verandert niets. Coucke kan dat minder goed. Zo keken we naar Frankrijk -België en na de nederlaag was hij een half uur niet om aan te spreken.” (lacht)

Nummer 23

Al zijn er ook grenzen. Vorig seizoen trok Devroe tijdens play-off 1 voor het eerst naar Club Brugge als Anderlecht-manager. Hij werd er belaagd. “Ik was er eerder als neutrale voetbalfan en had er nooit problemen. Maar vorig seizoen werd er geschopt en geklopt op mijn auto en moesten de stewards ons begeleiden. Mijn

Luc DEVROE manager Anderlecht vrouw werd er bang van. Als Anderlecht daar speelt, is er blijkbaar geen ontkomen aan. Maar dit weekend ga ik weer met mijn auto naar Brugge. Ik heb die Club-fans toch nooit iets misdaan?” Integendeel, Devroe werkte van 2007 tot 2011 als sportief manager bij blauw-zwart en lanceerde er toppers als Perisic en Meunier. Ze zouden hem daar zelfs moeten prijzen omdat hij nog altijd emotioneel wordt bij het horen van de naam Sterchele. Gaat hij zondag in minuut 23 meeklappen in Jan Breydel? “Ik hoef niet mee te klappen om aan François te denken. Zo’n ongeval wens je je ergste vijand niet toe. En het gebeurt dagelijks.

Luc DEVROE manager Anderlecht Sterchele zal mij nooit, nooit loslaten. Het is vreemd hoe ik in een hotel vaak een kamer heb met nummer 23. Of hoe dikwijls ik niet naar de klok kijk als het net 23.23 uur is. Het enige wat ik veranderde, is dat spelers bij Anderlecht weer nummer 23 mogen dragen.” Daarbovenop komt dat Devroe in de jaren 80 reservekeeper was bij blauw-zwart achter Birger Jensen en Philippe Vande Walle.

Zeker tijdens transferperiodes is mijn leven chaotisch. Ik verdik minstens drie kilo omdat ik zo onregelmatig eet. Ik heb geen tijd

Meer sporten

Al is Devroe misschien blij dat zijn zonen Glen en Lucas niet in de harde voetbalwereld zijn beland. Het blijft een zee vol haaien. “Ooit koesterde ik wel die hoop, hoor. Lucas wilde ik eigenlijk Gianluca noemen. Hij is geboren in 1990 en op dat WK was ik fan van Gianluca Vialli. Mijn vrouw zei: ‘Gianluca Devroe? Gij zijt zot, zeker?’ Dus werd het Lucas. De jongste, Glen, is niet naar een voetballer genoemd. Wel naar de zanger Glenn Medeiros van de hit: Nothing’s Gonna Change My Love For You.”

De telefoon van Devroe rinkelt voor de vijftiende keer en nu moet hij echt oppakken. Anders heeft hij straks geen tijd meer om te eten en zijn vrouw gaf net wat overschotjes mee voor in de microgolf. De transfermarkt is nog één week open. “Daarna ga ik wat meer gebruikmaken van de fitnesstoestellen op Anderlecht en gezonder leven”, besluit Devroe. “En ik moet ook eens naar een dansvoorstelling van mijn zoon.“Daarna loopt hij bellend weg. Een makelaar biedt hem een speler aan. Wellicht een rechtsback.

Mijn vrouw Patricia sprak ik sinds woensdag niet meer. Telkens als ik thuiskwam, sliep ze al en ze was nog niet wakker als ik weer vertrok