Eric Clerckx zal voor eeuwig ‘De Witte van Sichem’ blijven
“Of ik zondagavond ga kijken naar ‘De Witte van Sichem?’ Het zou kunnen. Ik ken die film toch al van buiten.” Aan het woord is Eric Clerckx (53), die 38 jaar geleden De Witte speelde in de film van Robbe De Hert.
“Ik wil zondag in ieder geval wel de aankondiging horen. En ik hoop dat ze de gerestaureerde versie zullen uitzenden want ze hebben ooit de oude versie uitgezonden, die aan kleurkwaliteit had ingeboet, terwijl de gerestaureerde versie al bestond.” De hoeveelste keer dat ‘De Witte van Sichem’ het scherm haalt, kan de Lummenaar die nu in Hasselt woont niet zeggen. “Ik weet dat het in 1980 een enorm succes was in de bioscoop. Er gingen toen 540.000 Vlamingen kijken. Wanneer de film jaren later op tv kwam, haalde hij bijna 1 miljoen kijkers. Als ik 1 frank had gekregen per kijker die mij ooit als de Witte heeft bezig gezien, dan had ik een fortuin verdiend. ‘De Witte’ is Vlaams cultureel erfgoed, het verhaal van Ernest Claes heeft iets mythisch. In 1934 was het al eens verfilmd, met Jef Bruyninckx in de titelrol. Die film heeft jarenlang in alle Vlaamse parochiezalen gelopen. Robbe De Hert heeft er een meer sociaal bewogen versie van gemaakt en de armoede en de sociale ongelijkheid beter in de verf gezet.” Clerckx kreeg de rol min of meer toevallig toebedeeld. “Ik had een brief geschreven en mocht auditie komen doen. Het moet zijn dat ik dat niet slecht deed. Voor mijn haarkleur moesten ze het niet doen want ik was donkerblond, ze hebben mijn haar wit moeten verven. Mijn Lummens dialect kan wel geholpen hebben want dat kwam in de buurt van het Zichems dialect. Ik was 15 jaar maar zag er jonger uit. Het waren twee intensieve maanden: elke dag om zeven uur op de set en dan draaien tot acht, negen uur ’s avonds. Ik had geen flauw benul van hoe een film gemaakt wordt. Eerst twintig keer repeteren en dan dezelfde scène ook nog eens twintig keer opnemen. In de film zitten nogal wat scènes waarin ik een oorvijg krijg. Ik heb dus heel wat klappen moeten incasseren.”
‘Natuurtalent’
De critici hadden het destijds over ‘een natuurtalent’. Eric Clerckx kreeg daarna meteen een hoofdrol in ‘Twee vorstinnen en een vorst’, een Nederlandse film waarin hij enkele sensuele scènes speelde met Linda van Dyck. “Dat weet bijna niemand meer. Onder de 16 jaar mocht je die film niet gaan zien. Films waarin ze vijfhonderd man doodschieten, geen probleem, maar een blote tiet was genoeg om er ‘Kinderen Niet Toegelaten’ op te plakken.” Hij speelde vervolgens nog in drie films van zijn ontdekker, Robbe De Hert. “‘Zware Jongens’ draaide natuurlijk rond Gaston en Leo, die in ‘De Witte van Sichem’ al heel kleine rolletjes hadden ge-
speeld. In ‘Blueberry Hill’ en ‘Brylcream Boulevard’ had Michael Pas de hoofdrol als alter ego van Robbe. Ik was daarin een van zijn vrienden, Stafke. Dat was - in 1995 - het einde van mijn filmcarrière. Tussen de eerom ste en de laatste film liggen vijftien jaar. In die tijd werden er nauwelijks Vlaamse films gemaakt. Acteurs leefden vooral van hun theaterwerk maar toneel interesseerde mij niet. Ik stond voor de keuze: één keer de drie jaar optreden in een film of iets anders gaan doen. Ik ben informatica gaan studeren en heb een baan gevonden als applicatiespecialist, later als webmaster.”
De laatste tien jaar kreeg hij af te rekenen met tegenslagen. Door de financiële crisis van 2008 verloor hij zijn baan en drie jaar geleden werd hij getroffen door mondkanker. “Ik heb zware operaties en maandenlange bestraling achter de rug. Ik ben nog herstellend en word opgevolgd. Af en toe nemen ze een biopsie om zeker te zijn.”
Hoe kijkt hij terug op zijn filmverleden? “Ik had het zeker niet willen missen. De kansen die je in die tijd had om te acteren in een film waren helaas te gering. Het medialandschap was anders. Je had alleen de VRT. Nu zijn er ook de commerciële zenders en een heleboel productiehuizen. Er worden meer Vlaamse films gedraaid dan ooit tevoren. Voor het publiek zal ik eeuwig ‘De Witte van Sichem’ blijven. Voor mij is het al lang een afgesloten hoofdstuk maar zie: zondag is hij alweer op tv, voor de zoveelste keer. Niks aan te doen.”
‘De Witte van Sichem’, Eén, zondag, 21.40 uur