“Standard gaat thuis winnen van STVV”
JUNIOR EDMILSON VANUIT QATAR
Het werd niet Fiorentina, niet Porto en zelfs niet PSV voor Junior Edmilson. De 24-jarige dribbelkont koos voor de Qatarese kampioen Al-Duhail. Geen topcompetitie dus, maar de Braziliaanse Belg maakte wel een toptransfer. 3,5 miljoen euro netto, vier jaar contract. Alle kritiek neemt hij er gratis bij. “Je kunt in het leven nu eenmaal niet iedereen tevredenstellen.” Een open gesprek aan de vooravond van het duel tussen zijn twee ex-clubs Standard en STVV.
Het zal u niet verrassen maar Junior Edmilson komt in Doha, hoofdstad van Qatar, niets tekort. Zijn hotelkamer heeft de vleugelspits net ingeruild voor een penthouse. “Ik vond er één in de Pearl (een kunstmatig eiland met luxeappartementen,
nvdr.). Fantastisch. Qatar is een andere wereld. Het is de toekomst. De stadions zijn nu al zo prachtig dat ik me niet kan voorstellen wat dat over vier jaar op het WK gaat geven. En de velden, dat zijn echt biljartlakens.
Er zit wel niemand op de tribune. Leuk is anders, denk ik dan?
“Dat het anders is dan de sfeer op Sclessin is duidelijk, maar daar was ik me van bewust toen ik tekende. Soms zit hier maar dertig man in de tribune. In het begin is dat wennen. Mijn ploeggenoten zeiden me al dat ik elders de motivatie moet gaan zoeken. Dat zal ik doen om top te zijn.”
Hoe zit het met de hitte?
“Die is enorm Het is hier overdag soms wel 50 graden. We trainen altijd laat in de avond, maar dan is het nog steeds 38 graden. In het begin had ik daar moeite mee. In mijn eerste match was ik bijvoorbeeld na 50 minuten doodop. Tja, mijn manier van spelen vraagt nu eenmaal veel energie. Ik probeer altijd mee te verdedigen en in België zat ik steevast bij de beste lopers. Nu gaat het hier ook al beter. Na een korte aanpassingsperiode went het, is me verteld. Ondertussen speelde ik vier wedstrijden en scoorde ik mijn eerste twee goals.”
(lacht).
Je ziet vaak bij spelers die naar landen als Qatar gaan dat heimwee hen parten speelt.
“Ik denk niet dat ik daar last van ga krijgen. Iedereen verwelkomde me hier met open armen. Ik sloot me aan bij de beste club van het land en voel me echt als een vis in het water. Zeven of acht spelers spreken hier Frans en er spelen hier nog twee Brazilianen. Ook de fysio’s zijn Braziliaans. Onze trainer Nabil Maaloul was nog bondscoach van het Tunesië dat op het WK tegen België speelde. Dus dat zit allemaal
wel goed.”
We spraken recent Eric Gerets, die hier nog trainer was. Je club is ambitieus. De titel is een must.
“De titel is zeker een doel, maar dit seizoen willen de eigenaars koste wat kost de Aziatische Champions League winnen. Daar wil ik bij helpen. We spelen volgende week de heenmatch van de kwartfinales tegen het Iraanse Persepolis. We moeten een goede uitgangspositie verschaffen, want in Iran spelen we voor 100.000 man en belooft het te worden. Hopelijk lukt het om hier de Champions League te winnen. Dan zouden we ons kwalificeren voor het WK voor clubs. Ook een doel van me.”
“Kijk, ik zit zeker niet bij een of ander investeringsfonds dat me elk jaar ergens anders uitleent. Ik heb een contract voor vier jaar getekend en ik ben van plan dat te respecteren.”
chaud
Toen je vertrok zei je al dat je kritiek verwachtte. Je voorspelling kwam uit.
“Inderdaad. In het leven kun je nu eenmaal niet iedereen tevredenstellen. Maar alle analisten en supporters die kritiek op me hebben, zouden precies hetzelfde hebben gedaan als ze aan de onderhandelingstafel met de leiding van Al-Duhail hadden gezeten. Dit was echt een voorstel dat je niet kan weigeren. Ik weet dat ik nog jong ben, maar ik kon hier de toekomst van mijn hele familie garanderen. Je droomt als jonge profvoetballer van Europese topclubs, maar je mag de realiteit nooit uit het oog verliezen en je kans grijpen wanneer die zich aandient.” “Toch wil ik iedereen bij Stan- dard bedanken. Ik hoop er op een dag terug te keren. Misschien wel een keer in de nabije toekomst om de aftrap te geven. Ik wil ook STVV niet vergeten. Aan die club heb ik veel te danken.”
In het begin bleef je nog een week weg bij Standard. Had je schrik om niet weg te geraken?
“Nooit. Ik ben mij ook altijd honderd procent voor de club blijven geven. Kijk maar naar mijn laatste match, die tegen Club Brugge voor de Supercup. Alles was toen al rond met de Qatarezen en ik had die match kunnen laten lopen, maar ik ben er volle gas tegenaan gegaan. Zoals ik altijd heb gedaan. Olivier Renard (hoofd scouting, nvdr.) en Bruno Venanzi (voorzitter, nvdr.) hebben zich ook zeer correct opgesteld. Daar ben ik hen dankbaar voor. Ze begrepen mijn wens om te vertrekken. Dit was hét moment. Ik ben blij dat Standard een mooie som kreeg. Iedereen tevreden. Ik zal niet vergeten wat meneer Venanzi voor mij heeft gedaan. Hij haalde me en heeft er zo voor gezorgd dat ik voor de club van mijn hart ben kunnen uitkomen.”
Je had andere aanbiedingen: Porto, Sociedad, Fiorentina…
“Het doet deugd dat zulke clubs me wilden hebben. Dat wil toch zeggen dat ik mij goed heb ontwikkeld. Het maakt me fier. Er was ook interesse uit Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten, maar dat was nooit een optie voor mij. Qatar is toch een moderner land, dat meer open is. Bij
Porto had ik Champions League kunnen spelen, maar Al-Duhail won uiteindelijk de slag. Een moeilijke keuze, maar hetgeen zij boden had geen enkele andere club kunnen doen.”
Wat zeg je tegen de mensen die beweren dat je je carrière weggooit?
“Dat ik hier zeker niet ben gekomen om wat te hangen. Ik train hard en het niveau is, in tegenstelling tot wat men denkt, best hoog. Oké, het is een stuk minder fysiek dan in België en meer gericht op techniek. Op training is het vaak een of twee keer raken. Het gaat erg snel. Er zijn hier veel kleine, beweeglijke en technisch begaafde voetballers. Ik kom binnenkort vedetten als Xavi, Nigel De Jong en Wesley Sneijder tegen.”
Wat na je verblijf hier? Denk je dat hetzelfde genre clubs zich
dan gaat melden?
“Je weet nooit in het voetbal. Kijk eens naar Paulinho. Hij tekende in China en versierde daar een transfer naar Barcelona. Het nieuwste voorbeeld is Witsel. Hij ging nu van China naar Dortmund, een Europese topclub. Twee spelers die hun niveau niet hebben zien dalen in een competitie die sommigen voorheen beschreven als de ondergang van hun carrière. Hetzelfde geldt voor mij. Ik ben niet naar hier gekomen om in de vergetelheid te geraken.”
De nationale ploeg wordt wel een heel moeilijk verhaal voor je.
“Ik ben niet dom, ik weet dat mijn kansen niet groter zijn geworden na mijn transfer. Ik deed het goed bij Standard en ik werd niet gebeld. Zal ik nu gevolgd worden in Qatar? Ik denk het niet, maar ik ben realistisch en ik heb geen spijt van mijn keuze. Ik zal blijven werken zoals ik altijd heb gedaan en we zullen zien wat de toekomst voor mij in petto heeft. Spelen voor de Rode Duivels blijft een droom voor mij. Ik vergelijk mezelf niet met Witsel en Carrasco, maar hun beslissing om naar China te gaan, heeft hen hun plek in de nationale ploeg en het WK niet gekost. Er ontstonden ook meteen geruchten dat ik voor de nationale ploeg van Qatar zou gaan uitkomen. Maar dat is nooit ter sprake gekomen. Totaal onwaar!”
Over geruchten gesproken: je werd de voorbije maanden nadrukkelijk gelinkt aan Anderlecht. Was dat echt een optie?
“Helemaal niet. Ik weet dat er wat controverse rond een bezoek van mijn vader aan Neerpede (het trainingscentrum van paarswit, nvdr.) is geweest. Daar heb ik twee dagen ruzie met hem over gehad. Ik was boos op hem omdat hij wist dat het allerlei vreemde geruchten zou opleveren, maar er was nooit iets tussen Anderlecht en mij. Echt helemaal niets.”
Tot slot: je pronostiek van Standard-STVV, het duel tussen je ex-clubs?
“Ik zeg 2-1. Standard is thuis heel sterk en voor eigen volk gaan ze willen knallen in de derby. Helaas ga ik niet kunnen kijken, want ik moet trainen.”
Edmilson speelde in ons land voor STVV en Standard.“Ik heb veel te
danken aan die clubs.”
FOTO'S BELGA/PHOTO NEWS
In het begin had ik moeite met de hitte. In mijn eerste match was ik na 50 minuten doodop
Junior EDMILSON