Vernieuwen

Het methodeonderwijs is al een tijdje aan een forse opmars bezig. Dat zie je al in de lente, als de inschrijvingen starten en ouders voor schoolpoorten kamperen. Die groei blijkt nog niet gestopt. In de basisscholen van het gemeenschapsonderwijs zijn de cijfers indrukwekkend. In Limburg zit maar liefst één op de vijf al in het ervaringsgericht onderwijs, meer dan de één op de zes van Vlaanderen. Sommige scholen zijn door idealistische ouders opgericht, andere door schoolbesturen die hierin een manier zien om te overleven. Vandaag dicht wegens leegloop, morgen open met een goedgevulde wachtlijst. Ook in het onderwijs is de klant koning. In Bilzen zijn ze daar heel eerlijk in: de katholieke Freinetschool is er gekomen omdat te veel kinderen naar Tongeren of Sint-Truiden trokken. In heel Vlaanderen zijn er trouwens amper twee katholieke Freinetscholen. Ook van de andere methodescholen is de katholieke lijst redelijk kort. Vreemd dat Katholiek Onderwijs Vlaanderen niet zo geïnteresseerd lijkt. Iets waar het gemeenschapsonderwijs volop van profiteert.

“Je zal in een methodeschool niet snel een uitgebluste leerkracht vinden”, zegt een begeleider van basisscholen. In methodescholen kom je in elk geval veel goedgezinde onderwijsmensen tegen. Sommigen zijn zo enthousiast dat je er zelf opnieuw voor naar school zou willen. Niet alleen de kinderen zijn vrijer, de leerkrachten zijn dat duidelijk ook. Maar vrij betekent daarom niet dat ze structuren afschaffen. Kinderen moeten leren om zich zelf te organiseren en beslissingen te nemen. Een eigenschap die erg belangrijk is voor hun hele verdere leven. Net als samenwerken en zelf de problemen op de speelplaats oplossen.

Dat scholen blijven experimenteren met pedagogische projecten kunnen we alleen maar toejuichen. De wereld verandert continu, scholen moeten dat ook doen. Alleen valt er in de wildgroei aan methodes geen lijn meer te trekken. Sommige scholen zijn pure Freinet- of Daltonscholen. Maar leerkrachten hebben blijkbaar al evenveel lak aan deze methodes als aan die van het klassiek onderwijs. Want ze bedenken er alsmaar vaker nieuwe. Een stoofpot met van alles wat. Interessant, maar toch ook moeilijk voor ouders om in te schatten wat een school nu precies van plan is. Gelukkig is er nog inspectie en moeten alle scholen dezelfde onderwijsdoelen halen. Ze kunnen dus wel van alles uitproberen, maar eigenlijk niet eens zo verschrikkelijk veel.

Sommige methodescholen zijn door idealistische ouders opgericht, andere door schoolbesturen die hierin een manier zien om te overleven