“Drie uur afgezien om 300 splinters uit rug te halen”
Robbe Ghys likt zijn wonden na zware crash in Zwitserland
Een sleutelbeenbreuk en een ferm toegetakelde rug. Dat is het verdict voor Robbe Ghys na zijn zware valpartij op het EK voor de jeugd in het Zwitserse Aigle. De 21-jarige Lummenaar lag op medaillekoers in het omnium, maar smakte bij één van de laatste nummers, de afvalling, keihard tegen de houten piste. “Ik ga het nu twee weken rustig aan doen en daarna zien we wel.”
Na het EK voor profs in Glasgow, waar Ghys samen met Kenny De Ketele goud behaalde in de ploegkoers, had de Lummenaar van dit EK voor junioren en beloften een nieuw doel gemaakt. Ghys was ook goed op weg om een medaille weg te kapen in het omnium, tot hij zaterdag tijdens de afvalling zwaar crashte. “Ik had de term ‘afvalling’ wellicht te letterlijk genomen”, kan Ghys er drie dagen na zijn val al om lachen.
Wat herinner je je nog van die valpartij?
Robbe Ghys: “Dat ik ingesloten zat tussen een Nederlander en een Oekraïner. Die laatste raakte in contact met een Italiaan en maakte een zwieper naar beneden. Daardoor kwam ik tussen twee achterwielen in te zitten en was een val onvermijdelijk. Ik kon er dus niets aan doen, al was het misschien wel mijn fout dat ik op dat moment achteraan zat te koersen. Het was pas de eerste keer dat ik achteraan bengelde en ‘pats’, ik had meteen prijs. De afvalling is dan ook een moeilijke discipline, het is bijna onmogelijk om daar voortdurend op de eerste rij te koersen.”
De beelden waren niet fraai. Toen je op een draagberrie werd afgevoerd, zagen we een gigantische houtsplinter uit je schouder steken.
“Die zag er misschien wel spectaculair uit, maar veel erger waren de splinters in mijn rug. Ik heb drie uur liggen ‘creperen’ op een tafel voordat alle splinters eruit gevist waren. Het moeten er een stuk of 300 geweest zijn. Op bepaalde plekken hebben de dokters me zelfs lokaal verdoofd. Ze moesten kleine sneetjes maken om alle splinters eruit te krijgen.”
Ben je daarna ook in Zwitserland geopereerd?
“Neen, dat gebeurde maandag in Genk door dokter Bellemans. Ik werd wakker tijdens de operatie en er was een dubbele dosis verdoving nodig, maar voor de rest verliep alles vlekkeloos (schatert). Tijdens mijn tweede jaar als nieuweling brak ik al eens hetzelfde linkse sleutelbeen. Op de plaats waar toen een schroefje zat, is het bot nu gebroken. Vermoedelijk is dat dus een zwakke plek geworden.”
Op het moment van je val was je goed op weg om een medaille binnen te rijven.
“(Knikt) Uiteindelijk eindigde ik vijfde in het omnium en dat zonder de ploegkoers gereden te hebben. Het podium had ik dus sowieso ge- haald. Tja, niets aan te doen. Als topsporter moet je met tegenslagen kunnen omgaan. Omdat ik mijn sleutelbeen al eens brak, wist ik meteen hoe laat het was toen ik daar lag. Ik weet ook wat me nu te wachten staat.”
En dat is?
“Ik ga het nu twee weken rustig aan doen, waarin ik sowieso een week van de fiets blijf. Daarna ga ik bij de kine langs. Afhankelijk van wat hij zegt, kan ik dan misschien al voorzichtig proberen te hervatten op de rollen.”
Heb je nu een streep door je ambities voor het najaar getrokken?
“Niet noodzakelijk. Mijn doel was om binnen vier weken met het Kampioenschap van Vlaanderen mijn eerste wegkoers te rijden. We zullen zien of dat nog haalbaar is. Misschien plan ik wel een stage om daarmee een basis te leggen voor een goeie winter. In de Wereldbekers op de piste wil ik goede resultaten neerzetten.”