Piloot voetbalt weer na 27 jaar
FL. TERMOLEN (4A)
Kevin Bourdiaudhy van Termolen is een vreemde eend in de bijt in vierde A. Niet zo zeer om zijn opvallende naam, wél omdat de 37-jarige piloot na 27 jaar opnieuw de voetbalschoenen aantrekt. “Na twee weken heb ik er even aan getwijfeld om te stoppen”, geeft de nieuwe rechterflankspeler toe.
“Ik heb als preminiem en miniem nog gevoetbald bij het Antwerpse Mariaburg VK”, zegt Bourdiaudhy. “Maar mijn ouders verhuisden bijna jaarlijks zodat het voor mij niet simpel was om me telkens in een nieuwe club te worstelen. Uiteindelijk heb ik dat opgegeven. Tijdens het middelbaar lag het helemaal stil en daarna waren er mijn opleidingen burgerlijk ingenieur en piloot. Op de unief had ik gewoon geen tijd om te voetballen en tijdens mijn pilotenopleiding werd me dat zelfs verboden omdat ze blessures ten alle tijden wilden vermijden. Als er na het werk een zaalvoetbaltornooi georganiseerd werd, was ik er wel als eerste bij om deel te nemen. Maar aansluiten bij een club zat er niet in. Ik heb altijd graag gevoetbald, het deed veel hartzeer dat ik de kans er niet toe kreeg.”
Inhaalbeweging nodig
Ondertussen is Bourdiaudhy 37 jaar en bindt hij dankzij zijn zoontje Eden opnieuw de schoenen aan. “Hij is vier jaar en pas begonnen bij de U5 van Termolen. De coach had gehoord dat ik ooit gevoetbald heb en vroeg of ik niet opnieuw wilde proberen. Aangezien de opleidingen achter de rug zijn en ik voldoende gerendeerd heb als piloot, heb ik toegehapt.” “Ik dacht dat ik voldoende fit zou zijn en dat ik het vooral technisch moeilijk zou hebben, maar het werd al snel duidelijk dat ik een betere fysiek nodig had (lacht). Ik moest uiteindelijk van nul beginnen, he. Die trainingen zijn gemaakt op maat van jongens die al jaren trainen. Er is dus wel een inhaalbeweging nodig. Maar de groep heeft me goed opgevangen en toont veel geduld.”
Tactische bijscholing
Toch heeft Bourdiaudhy even getwijfeld of hij zou doordoen. “Omdat ik tijdens de eerste twee weken na de trainingen amper kon stappen en ik geraakte amper in mijn vliegtuig”, lacht hij. “Maar ondertussen heeft mijn lichaam zich aangepast en ben ik blij dat ik heb doorgebeten. Maar er is nog veel werk aan de winkel. Tijdens de eerste matchen had ik het bijvoorbeeld heel moeilijk met het positiespel. Toen heeft de coach me een bijscholing gegeven, van wat hij van mij verwacht in balbezit en -verlies. Het begint steeds beter te gaan. We zien wel hoe het loopt, maar ik hoop in ieder geval nog drie jaar mee te kunnen.”
En dan nog even terugkomen op die opvallende naam: Bourdiaudhy. “Wel degelijk Belgisch, de regio rond Moeskroen”, lacht hij. “Eigenlijk was het Bourdeau d’hui, maar dat hebben ze ooit op het gemeentehuis verkeerd genoteerd.”