Stoffer en blik

MUNSTERBILZEN

-

Vorige week stond hier een man in het midden van de foto, op een kerkhof te midden een ravage aangericht door everzwijnen. Vandaag een zittende man, opnieuw te midden van ravage, maar dit keer aangericht door gewone zwijnen. De buit was mager: een paar zakken chips, wat cola en een doos ijs. Vooral dat laatste doet vermoeden dat de daders meteen na hun doortocht nog een tijdje in de buurt van de crime scene hebben doorgebracht. Het zou anders wel een mooi beeld van een arrestatie hebben opgeleverd: inbrekers met vanille-ijs rond de mond. Melkmuilen, zoals we zeggen. De parkopzichter van speeltuin Edelhof zit er maar mooi mee. En opnieuw stelt zich de vraag, zo’n fotoshoot van een inbraak, hoe werkt dat precies? Worden de scherven bijgehouden in afwachting van de fotograaf of worden ze op eenvoudig verzoek opnieuw uitgestald? Is een slachtoffer bereid om op een sowieso al vervelende namiddag nog even te poseren in een houding die moet uitstralen dat hij de rommel net aan het opruimen was? Ook na al die jaren ben ik er niet uit. Ik zal eens mee op pad moeten.

De focus van het beeld ligt op de witte scherven en de melkvlootjes op de grond, een indicatie dat de daders te vinden zijn binnen dezelfde bevolkingsgroep die bewust zwerfvuil verspreidt. Maar mij viel vooral de getergde blik van de man op. Het is de uitdrukking van iemand die in zekere zin de strijd heeft opgegeven. Dan ben je dus parkopzichter van een aangenaam terrein dat Edelhof heet, hoogstwaarschijnlijk met het statuut van vrijwilliger of iets voor na de uren, en dan moet je je middels stoffer en blik bezighouden met de naweeën van een inbraak die volstrekt zinloos is. De man op het kerkhof stond er al moedeloos bij; deze man lijkt me psychologisch net één stap verder te staan.

Ondanks zijn vriendelijke, minzame uiterlijk zou ik eventuele toekomstige boefjes willen waarschuwen: het beest is los. Dat hij geen schrik heeft om bij een fysieke confrontatie enig letsel op te lopen, wordt aangetoond door het verband rond zijn rechterarm. Nog wat schrammen extra kunnen er dan ook nog wel bij. Verder valt op dat het blijkbaar rap moest gaan. Links staat de frigo vanwaaruit de ijsjes kwamen, rechts het schap waar de chips gepikt werd, en achteraan het magazijn waar de cola buitgemaakt werd. Obesitas begint op jonge leeftijd. Wel een topfoto.