“Ode aan onze vaders en grootvaders”
Dansstudio Art Mania brengt voor het eerst dansspektakel over de mijn
De dansgroep Art Mania uit Genk mag dan wel 25 jaar bestaan, met ‘mijn Mijn’ brengen ze voor het eerst een opvoering als ode aan hun vaders en grootvaders die in de Genkse mijnen hebben gewerkt. “Al onze danseressen en ikzelf hebben een vader, grootvader of overgrootvader die in de mijn werkte”, zegt bezielster Jessica Vandendries. “De mijne is aan stoflong gestorven, net als die van nog andere meisjes.” De opvoering staat volledig in het teken van de mijn en wordt op zondag 9 september maar één keer gebracht.
“De mijn is een stukje van onze identiteit”, zegt danseres Juta Medile (14). “Mijn overgrootvader en grootvaders aan beide kanten hebben in Genk in de mijn gewerkt. Mijn overgrootouders zijn vanuit Italië naar Genk verhuisd om er geld te verdienen en zo kansen te creëren voor hun familie. Tijdens feesten of familiebijeenkomsten gaat het steevast over de mijn. Er zijn dan vele verhalen over vriendschap, hard en gevaarlijk werk, maar ook over de gevolgen ervan. Mijn overgrootvader had meer dan negentig procent stoflong. Hij kon op het eind heel moeilijk ademen en is daaraan ook overleden. Dat is best wel heftig, zo in ademnood zitten. Voor mij hangt er dan ook een sterke negatieve emotie aan vast.”
Kolenfront
Begeleidster Jessica Vandendries (45) deelt de ervaring. Mijn grootvader werkte altijd aan het kolenfront en heeft daar ontzettend veel stof moeten slikken. Ook hij had meer dan negentig procent stoflong. Het was de papa van mijn mama. Vroeger was het vanzelfsprekend dat je in deze contreien de mijn in moest. Mijn vader, Emile Vandendries, had het geluk
Dorien LIEBEN Danseres Art Mania
om bij Thor Waterschei te spelen. Die mannen kregen veelal minder gevaarlijke jobs in de mijn.” Ook danseres Amanda Turco (38) deelt mee in de verhalen die de dis passeerden. “Mijn grootvaders, zowel langs vaders als langs moeders kant, zijn vanuit Italië naar hier gekomen om in de mijnen te werken. Mijn vader heeft maar twee jaar in de mijn gewerkt. De verhalen komen altijd terug omdat het ook een heel bijzondere tijd was. Daar werd echt wel hard gewerkt in gevaarlijke omstandigheden. Mijn beide grootouders zijn na het pensioen van mijn grootvaders terug naar Italië gegaan. Ze konden hier niet aarden. De kinderen zijn wel gebleven. Alleen de grootvader langs vaders kant leeft nog.”
De grootvader van Dorien Lieben (21) werkte op de bovengrond, twee van haar ooms in de ondergrond. “Die mijn blijft altijd terugkomen”, zegt Dorien. “Overal in de huizen in onze familie zie je koperen mijnlampen, beelden en voorwerpen die te maken hebben met de mijn. Ze kunnen het niet loslaten. Ook mij intrigeert het sterk.”
De mijn blijft altijd maar terugkomen. Overal in de huizen van onze familie zie je koperen mijnlampen en andere voorwerpen die te maken hebben met de mijn
Emotie
De Genkse mijnen, ook al zijn ze al dertig jaar dicht, vormen een band die alle leden van de dansgroep delen. “Daarom hebben we ook beslist om op het podium een ode te brengen aan de mijnwerkers. Dit is iets dat bij de ene mens negatieve gevoelens zal oproepen, en bij de andere positieve. Het staat in elk geval vast dat het stuk emotie zal teweegbrengen, dat hebben we bij een eerdere try-out gemerkt. Het verhaal brengen we in een lijn vergelijkbaar met de film Marina. We zijn, in samenwerking met het Mijndepot van Waterschei en C-mine, beelden gaan maken in Waterschei en Winterslag. Die worden getoond tijdens de opvoering. Om het wat minder zwaar te maken, wordt het geheel opgehangen aan het verhaal over een Poolse jongen die verliefd is op een mijnwerkersdochter.”
→ De opvoering ‘mijn Mijn’ vindt plaats op 9 september om 17 uur in C-mine. Toegang bedraagt 8 euro. Reserveren: 0474/58.85.75