“IK LEER VEEL VAN HAZARD”

Leandro Trossard

Ik heb het liedje ‘Ain’t No Mountain High Enough’ gezongen. Fijn is dat niet, maar jezelf een half minuutje belachelijk maken, dat hoort er bij

Leandro TROSSARD

Vandaag reizen de Rode Duivels vanuit Glasgow richting Reykjavik, waar ze morgenavond hun eerste wedstrijd in de Nations League spelen. Tegenstander is IJsland, dat eergisteren door Zwitserland vernederd werd. “Maar we moeten nu niet denken dat we ook even met 6-0 gaan winnen”, waarschuwt Leandro Trossard, die droomt van speelminuten bij de Rode Duivels. Hoe waren jouw eerste dagen als Rode Duivel, Leandro?

“Heel goed, ik heb me makkelijk kunnen integreren. Ik ben vaak bij Timothy, Hans en Birger. Dat is normaal, wij zijn de nieuwelingen, dus zoek je mekaar toch sneller op. Maar ook de andere jongens zijn heel gewoon, ze staan allemaal klaar als ik een vraag heb.”

Naar wie kijk je vooral op bij de Rode Duivels?

“Eden Hazard natuurlijk. Omdat hij op dezelfde positie speelt. Ik kan veel van hem opsteken, dus kijk ik goed naar hoe hij voetbalt. Onze speelstijl lijkt ook een beetje op mekaar.”

Jij houdt ook van tempowisselingen in je actie. Even stilstaan om dan weer te versnellen. Heb je dat van Hazard?

“Neen, ik heb altijd zo gespeeld, al van toen ik jong was. Een beetje teasen, een beetje plagen, daar hou ik wel van. Net als Eden.”

Merk je dat de verdedigers bij de Rode Duivels sterker zijn?

“Het niveau ligt hoger dan op clubniveau, dat is normaal als je ziet wie er hier allemaal rondloopt. Maar het wil niet zeggen dat ik me inhoud, ik probeer ook nu op training de actie te maken, wie er ook tegenover me staat. In de Europa League lag het niveau ook hoog en daar lukte het toch.”

Had je verwacht dat je deze keer geselecteerd zou worden?

“Verwacht niet, maar het was anderzijds ook geen complete verrassing. Ik had eerder al lovende commentaar gekregen van de bondscoach, dan weet je dat een selectie mogelijk is. Toen we landden na onze terugkeer uit Malmö kwam iedereen me feliciteren, toen wist ik dat ik erbij was.”

Elke debutant moet een liedje zingen, welk koos jij?

“Ain’t No Mountain High Enough van Marvin Gaye.”

Oei, da’s niet makkelijk?

“Ach, valt wel mee, hoor. Ook al kan ik helemaal niet zingen. De meeste spelers kiezen voor een Nederlandstalig nummer, zoals Het Is Een Nacht van Guus Meeuwis, ik wilde daarom een keer in het Engels zingen.”

Erger dan voor 50.000 mensen voetballen?

“Tja, ik denk daar niet te veel bij na. Fijn is het niet, want ik doe het nooit. Gewoon een half minuutje jezelf belachelijk maken. Hoort erbij.”

Het getuigt ook van ambitie, geen enkele berg is te hoog voor je.

“Daar heb ik eigenlijk niet over nagedacht, maar natuurlijk wil ik steeds beter worden. Ik heb deze week al heel veel bijgeleerd. Door mijn ogen goed open te houden.”

Ik zie op je linkerarm een tatoeage van het Superman-logo. Dat is ook ambitieus?

“Ach, ik voel me geen Superman, hoor. Die tatoeage heb ik samen met mijn drie beste vrienden laten zetten. Zij hebben dezelfde. Een bevlieging toen we samen op vakantie waren.”

Jammer dat je vorige vrijdag tegen Schotland geen speelminuten kreeg?

“Natuurlijk is het mooi als je kan spelen, maar ik ben al blij dat ik hier ben. Of de bondscoach me er over aangesproken heeft? Neen, dat hoeft ook niet. Hij heeft me wel het spelsysteem uitgelegd, dat was toch een beetje wennen voor mij, want ik speelde het nooit eerder. De looplijnen zijn anders, ik kom op training bijvoorbeeld vaker centraal dan bij Genk. En er wordt meer gewisseld met de overstaande winger en de backs.”

Veel Rode Duivels trokken speciaal naar het buitenland om makkelijker geselecteerd te worden.

“Ik moet gewoon bevestigen bij KRC Genk, dan kan ik ook geselecteerd worden. Dat ik hier zit, is daar het bewijs van. En een mooie beloning voor het harde werk dat ik geleverd heb na mijn blessure.”

Maar het buitenland, dat komt er ooit wel van?

“Ooit wel. Want het is mijn ambitie om in het buitenland te spelen, maar eerst wil ik bij KRC Genk nog mooie dingen doen. De Europa League is opnieuw een uitdaging. Daarna zien we wel, ik kijk niet te ver vooruit, dat heb ik geleerd uit mijn blessure.”

Heb je een voorkeur voor een bepaalde competitie?

“Spanje boeit me wel, met mijn speelstijl zou ik er tot mijn recht komen, denk ik. Maar ik sluit andere landen niet uit.”

Supporterde je als klein kereltje al voor de Rode Duivels?

“Ik keek naar alle matchen op tv, maar ik was niet de grootste fan. Er hingen bijvoorbeeld geen posters van Rode Duivels op mijn kamer.”

Trouwens, hoe is het me je zoontje Thiago?

“Heel goed, hij is intussen zeventien maanden oud. Het gaat vooruit.”

Een voetballer?

“Hij is toch al veel met de bal bezig. Maar je kan op dit moment onmogelijk zeggen of hij talent heeft, dat is nog veel te vroeg.”

Morgen starten jullie de Nations League tegen IJsland, dat met 6-0 verloor in Zwitserland. Het wordt dus een makkie.

“Toch niet. IJsland uit of thuis is een verschil. Maar wij zijn momenteel in vorm, dus moeten we gewoon onze eigen wedstrijd spelen.”