De verdoezelde necrofiliescène

“Ik vraag me soms af of een film als ‘Crazy Love’ nu nog gemaakt zou kunnen worden. Want ik geef toe: het onderwerp necrofilie is niet iets waarmee je de filmbonzen makkelijk warm krijgt. Ook in de jaren tachtig was het moeilijk. Daarom heb ik destijds een alternatieve versie van het scenario ingediend bij de filmcommissie. We wisten: als we die laatste scène, waarin het hoofdpersonage seks heeft met een lijk, op papier zetten, dan kunnen we die financiële steun op onze buik schrijven. Dus hebben we die passage gewoon geschrapt en achteraf toch gefilmd. Mijn producer van toen, Erwin Provoost, is nu de directeur-intendant van het Vlaams Audiovisueel Fonds. Ik weet niet of hij het fijn vindt dat ik dit nu vertel, maar het is gewoon de waarheid.”

“Ik zeg het, een film als ‘Crazy Love’ zou nu waarschijnlijk niet meer gemaakt kunnen worden. Wat toch vreemd is, want mijn generatie voerde ruimdenkendheid altijd hoog in het vaandel, maar nu heb ik de indruk dat de wereld steeds conservatiever wordt. Ik weet niet wat het is met veel jonge mensen. Waarschijnlijk is het een tegenreactie op mijn generatie. Arno zegt me vaak: ‘Wulder zijn nog met ons gat in de boter gevallen.’ En hij heeft gelijk, want blijkbaar moeten we met ons allen door diezelfde tunnel. Eén ding is zeker: de conservatieven zijn het efkes aan ’t halen.”