“Die Belgische zomers...”
ANDREA ANASTASI: de nieuwe, Italiaanse coach van de Red Dragons
De gastlanden hebben er al een proloog opzitten, maar vandaag begint het WK voor iedereen. Ook voor de Red Dragons van coach Andrea Anastasi (57), die vanavond tegen Argentinië meteen voor een kapitale ontmoeting staan in hun groep. “Ook voor mij is dit een grote uitdaging”, verzekert de charmante Italiaan, hoe vermaard ook in zijn vak.
Vorig jaar stuntten de Red Dragons ei zo na met een bronzen EKmedaille. Toen nog met Vital Heynen aan het roer, de flamboyante Limburger die de voorbije winter zijn grote kans greep als bondscoach van wereldtopper Polen. Tot verrassing van velen werd hij afgelost door Andrea Anastasi, een man met een imposant palmares, zowel als speler als coach. “Ik kreeg vorige winter een telefoontje van Koen (Hoeyberghs, Algemeen Directeur Topsport van Volley Vlaanderen). Of ik geïnteresseerd was in de job? Why not? Ik sta altijd open voor een uitdaging.”
Anastasi tekende tot en met het EK van volgend jaar, met optie om door te trekken tot Tokio 2020. Voorlopig ziet hij geen reden tot klagen. “Alleen het leven op hotel steekt een beetje tegen”, grijnst hij. “De kamers van het Vilvoordse volleycentrum bijvoorbeeld beschikken niet over airco of ijskast. Ze lachten me uit toen ik daarover iets zei. Dat zou best meevallen, met die Belgische zomers… (grijnst) Een maand meer dan dertig graden dus...” Anastasi zat er meestal alleen, ook al is hij gehuwd. “Vorige maandag precies 35 jaar. Mijn vrouw is thuis gebleven, in de buurt van Mantova. Het betekent niet dat ik om de haverklap naar Italië vlieg. Mijn vrije tijd hier bracht ik door met de verkenning van jullie land. (Enthousiast) Ik heb het heel hard leren appreciëren: Gent, Brugge, Leuven, Brussel, Oostende… En overal schenken ze een speciaal biertje!”
Respect
De Red Dragons pronken met een coach van formaat, met open armen ontvangen door de spelersgroep. De grote naam waar ze naar uitkeken. Maar ook omgekeerd is het respect groot. “Ik besef dat ik heel wat ervaring meebreng, waarvan de spelers kunnen profiteren. Ook voor mij echter betekent dit een mooie kans om het wereldkampioenschap mee te maken van binnenuit. Niet onbelangrijk toch, om te begrijpen wat er omgaat. Weet je, het is net als toen ik koos voor Spanje. Iedereen schudde het hoofd: Andrea, wat doe je nu! Maar we pakten wel netjes de Europese titel, acht winstmatchen op rij.” Allicht dat de combinatie van Anastasi en die net-niet medaille van het jongste EK hier en daar de ambities op hol laat slaan. De Italiaan weet beter. “Laten we ernstig blijven. Een podium is niet realistisch. Ik zie zeven landen die erbovenuit uitsteken en daar horen wij niet bij, ook al schuilt er flink wat potentieel in deze groep. ” “Het probleem is dat mijn spelers al vijf maanden geen topmatch meer speelden”, stelt Anastasi. “België werd door de internationale federatie immers in de B-reeks gedropt van de European League, ook al hadden we op basis van de prestaties recht op een stek tussen de wereldtop in de Nations League. Dat betekende voor ons wedstrijden - met respect - tegen Slovakije en Zweden in plaats van onschatbare ervaring op te doen tegen pakweg Brazilië en Rusland. Onze European League was niet interessant voor de toppers. Wel om nieuwe spelers uit te proberen, wat ik dan ook volop heb gedaan. Ik zag wel veel goeie dingen in de voorbereiding, maar we waren nog niet constant genoeg, onvoldoende stabiel. We moeten nog te veel energie verbruiken om het niveau langer aan te houden dan twee sets.”