“Verplicht om Club te kloppen”

Axel Witsel is de stuurman van Borussia Dortmund in Brugge

Er heerst een goede sfeer in Brugge. Maar niet zoals in Dortmund. Die sfeer is moeilijk te evenaren

Axel WITSEL

Als Carrasco bij de Rode Duivels is, mag hij niet denken ‘Ik speel maar in China’. Hij moet zijn zelfvertrouwen behouden

Axel WITSEL

Vanavond schalt in Brugge weer de Champions League-hymne. Twee jaar na de smadelijke 0 op 18 in de vorige campagne is de eerste opdracht: eerherstel voor het Belgische voetbal. En dan kan een gelijkspel tegen het sterke Borussia Dortmund al gevierd worden als een zege. Met Axel Witsel aan boord verwacht de Duitse traditieclub weer aan te knopen met grootse daden. Dortmund moet voorbij de groepsfase geraken. Altijd. Dat zegt toch Axel Witsel.

De jongste twee jaar beleefde Axel Witsel alle uitersten. De 97-voudige international kreeg met veel ongeloof en onbegrip te maken toen hij in januari 2017 als 27-jarige voor een transfer en het geld bij het Chinese Tianjin Quanjian koos. Hij zette zijn status van onbetwist titularis bij de Rode Duivels op het spel, maar dankzij extra individuele trainingen in China bleef hij nipt overeind om op het WK in Rusland uit te groeien tot de drijvende kracht op het middenveld. Het leverde hem een transfer op naar Borussia Dortmund, de tweede grootste club van Duitsland na het ongenaakbare Bayern. Daar is hij nu de stuurman aan boord van het schip van trainer Lucien Favre.

Toch zat je vrijdag tegen Frankfurt op de bank. Hoe kwam dat?

“Ik had het er met de trainer over. Hij zette me op de bank omdat we in een periode met veel matchen zitten. Ik had dinsdag met België een hele wedstrijd tegen IJsland gespeeld. Daarom vond hij het beter mij te laten rusten. We spelen nu zeven matchen in drie weken. Ik ben nu helemaal klaar om tegen Club Brugge te spelen.”

Het viel meteen op. Het ging meteen beter toen jij op het veld kwam en de 1-1 snel 3-1 werd.

“Ja. Ik voelde me ook goed en zat meteen in de wedstrijd. Ik kon mezelf bewijzen. Het was goed.”

Zijn jullie klaar voor de Champions League? Ondanks de 3-1 tegen Frankfurt had ik de indruk van niet.

“Hmm… ik denk het wel. We voelen ons steeds beter. Er moeten nog enkele zaken verbeterd worden, dat zeker. Maar er zijn hier veel nieuwe jongens. Rome is ook niet op één dag gebouwd. Maar we zitten op schema en zijn zeker klaar om tegen Club Brugge te spelen. Ik ken Brugge, heb ze veel ontmoet met Standard. Er heerst een goede sfeer in dat stadion. Maar niet zoals in Dortmund. Die sfeer is moeilijk te evenaren. Ik herinner me een doelpunt van mezelf tegen Club Brugge. Dat was op Sclessin in de play-offs in 2011. Een schot van 20 meter in de winkelhaak. Dat is misschien wel de mooiste goal die ik ooit maakte. In elk geval mijn mooiste souvenir tegen Club Brugge.” (lacht)

Wat weet je van het huidige Club Brugge?

“Ze spelen het beste voetbal in België. De jongste drie jaar werden ze twee keer kampioen. Ze hebben veel de bal. Maar ik verwacht dat het tegen ons moeilijker zal zijn. We moeten respect tonen voor Club Brugge, maar tegelijkertijd moeten we eerlijk zijn: met onze kwaliteiten zijn we verplicht om Club te kloppen.”

Was je blij dat Club bij de loting als tegenstander uit de bokaal kwam?

“Ik vind het leuk om terug te keren naar België om er een wedstrijd te spelen. Ik deed dat ook al met Zenit, maar het blijft toch iets speciaals. Het is lang niet zo dat ik wekelijks in België ben. Ook nu niet, nu ik dichter bij België woon. Het tempo van wedstrijden ligt zo razend hoog dat het er gewoon niet inzit. Op een vrije dag moet het een keer kunnen, maar zelfs die vrije dag hebben we nog niet gehad. Dus ja, in dat opzicht was ik wel blij met Club Brugge. Maar ik was ook blij met Monaco, want daar speelt Nacer Chadli. Het is top dat ik hem ga tegenkomen. Hij is mijn beste jeugdvriend. We begonnen beiden op hetzelfde moment bij Standard bij de jeugd. Ik ben vooral blij dat hij nog bij zo’n mooie club als Monaco is terechtgekomen. Het was toch pas op de laatste dag van de transferperiode dat die transfer rond geraakte.”

Wie stoot er in groep A door naar de tweede ronde?

“We zijn het aan onze stand verplicht om door te stoten, hoewel het tegen Atlético Madrid en Monaco heel moeilijk wordt. Vraag me geen pronostiek van wie de groep gaat winnen. Het gaat erover om door te stoten. Een club als Dortmund moet voorbij de groepsfase geraken. Altijd. Na anderhalf jaar zal het me trouwens goed doen om die hymne te horen. Ik heb in Azië ook Champions League gespeeld, maar Europa is toch iets anders. Het gevoel is grootser.”

Daarvoor zal ook naar jou worden gekeken. Jij moet de ploeg op sleeptouw nemen.

“Weet ik. Ik moet verantwoordelijkheid nemen van de trainer en dat doe ik ook. Het heeft me natuurlijk ook wel geholpen dat ik al twee goals heb gemaakt. Zelfs het doelpunt van de maand in de Bundesliga in augustus. Dat is me nog nooit overkomen. Zo verloopt de acceptatie nog sneller. Ik voel me goed, dit is een club die bij mij past. Ik ga ook Duits leren.”

Hoe kijk je terug op je avontuur in China? Zou je andere spelers aanraden daar naartoe te gaan?

“Als er spelers zijn die naar China willen gaan, moeten ze dat vooral doen. Ik heb daar goede herinneringen. Mijn mooiste souvenir is dat eerste jaar met Fabio Cannavaro (FIFA-wereldvoetballer van het Jaar in 2006, nvdr.) als trainer. We werden derde en konden meedoen aan de Aziatische Champions League. Maar spelers die ook willen gaan, moeten wel goed nadenken en die beslissing niet lichtzinnig nemen.”

Leg uit.

“Er zijn twee manieren om naar China te gaan. De eerste is te denken dat je niets meer te leren hebt, dat je geld gaat pakken en je er voor de rest niet te veel van aantrekt. De tweede is zoals ik ben geweest. Altijd een doel voor ogen houden. Mijn doel was het WK met de Rode Duivels spelen. Ik heb individueel extra getraind in China, uren gemaakt na de groepstrainingen. Zo heb ik mijn niveau kunnen houden. Dat is niet evident en mentaal zwaar. Het gaat dan im- mers niet om trainingen met de bal, maar vooral om conditionele oefeningen. Iedere voetballer zal je zeggen dat dit niet de leukste dingen zijn die je als voetballer kan doen.”

Het niveau is er dus wel degelijk een pak lager?

“Het niveau in China is lager, daar vertel ik geen geheim mee. In Europa train je bij je club toch altijd aan een hogere intensiteit. Ik geef toe: als ik bij de nationale ploeg kwam, had ik toch altijd twee à drie dagen nodig om opnieuw op niveau van de andere Rode Duivels te komen. Nu had ik die tijd niet nodig. Dat merkte ik in de aanloop naar Schotland en IJsland. Ik heb het kunnen opbrengen omdat ik dat doel voor ogen had. Maar zoiets hangt af van speler tot speler.”

In welke categorie zit Yannick Carrasco, die ook in China speelt en van wie we al een tijdje geen goede prestatie meer zagen bij de Rode Duivels?

“Het is niet makkelijk. Net als hij nu heb ik indertijd ook veel commentaar gekregen op mijn keuze voor China. Ik heb daar abstractie van gemaakt en altijd mijn job op het terrein gedaan. Yannick heeft het daar, denk ik, wat moeilijker mee. Hij moet dat achter zich laten. Hij moet zijn hoofd vrijmaken. Niet als hij bij de Rode Duivels is, kijken naar de clubs waar al die andere Rode Duivels spelen en denken: Ik speel máár in China. Ik denk niet dat hij zich zorgen moet maken over zijn toekomst bij de nationale ploeg. Zelfvertrouwen behouden, zo heb ik het ook gedaan. Hij heeft zeker de kwaliteiten, maar het is ook een kwestie van mentale sterkte.”