De man die zijn sport veranderde

Tiger Woods wint na vijf jaar nog eens tornooi

Zelfs hij - eeuwig onderkoeld, immer onbewogen - moest een brok ontroering doorslikken. Welgeteld 1.876 dagen had zijn tocht doorheen de woestijn geduurd, maar zondag tilde Tiger Woods (42) voor het eerst sinds augustus 2013 nog eens een trofee de lucht in. Woods is voor zijn discipline wat Muhammad Ali was voor het boksen, Johan Cruijff voor het voetbal of Michael Jordan voor het basketbal: de man die - binnen en buiten de arena - alles veranderde. Hoe heeft Eldrick ‘Tiger’ Woods dat voor mekaar gebracht?

Stunten op Augusta

Eén week in april 1997 wijzigde voorgoed het aanzien van de golfsport. Tiger Woods zette op Augusta National, een club die amper zes jaar eerder nog Afro-Amerikanen weerde als lid, de strafste prestatie uit de golfgeschiedenis neer. Met een recordscore van 270 en een voorsprong van twaalf shots won Woods zijn eerste Masters. Alles aan hem week af van de norm. De kleur van zijn huid – zwart in de meest blanke sport van allemaal. Zijn leeftijd – 21 jaar in een veld met een gemiddelde leeftijd van 38 jaar. De lengte van zijn drives – 295 meter, een kleine 23 meter verder dan de nummer 2.

De dominantie

Keizer van de Majors

Een nieuw tijdperk brak aan. Tussen 1999 en 2009 werd Woods negen keer verkozen tot Speler van het Jaar en draaide hij aan een gemiddelde van 5,8 zeges per seizoen, zowat het dubbele van alle andere giganten. In die periode schreef hij 13 van de 35 Majors op zijn naam, terwijl geen enkele van zijn concurrenten meer dan drie exemplaren binnenhaalde. Drie keer won hij vijf of meer opeenvolgende tornooien, een reeks die alleen Ben Hogan in 1953 hem had voorgedaan. Woods’ befaamde killerinstinct stond op scherp. Vijfenveertig keer begon hij als leider aan de laatste ronde, drieënveertig keer won hij het evenement. En wat gezegd van deze stat? Van 2002 tot en met 2005 ondernam hij 1.716 putts op minder dan 90 centimeter van de hole. Slechts vier keer miste hij. Nooit was een speler zo dominant geweest.

De instorting

Affaires lekken uit

Niets of niemand kon Tiger Woods stoppen. De verovering van Mount Nicklaus – naar Jack Nicklaus, de primus met zijn 18 majors – was slechts een kwestie van tijd. Ook zijn privéleven leek schokbestendig. Met het oogverblindende Zweedse fotomodel Elin Nordegren had hij twee kinderen op de wereld gezet. Maar toen brak de hel los. In november 2009 publiceerde een roddelblad het eerste verhaal over Woods’ nocturnale nevenactiviteiten. Twee dagen later crashte hij in het holst van de nacht met zijn auto tegen een brandkraan. De daaropvolgende dagen getuigden nog een klein dozijn scharrels over hun avontuurtjes met de atleet. Op 11 december van dat jaar kondigde Woods aan dat hij zich voor onbepaalde tijd uit de sport zou terugtrekken. Zijn gigantische imperium en onbevlekte imago lagen aan scherven.

Het fortuin

Allereerste miljardair

In 2009 werd Tiger Woods de eerste atleet die meer dan een miljard dollar had verdiend. Prijzengeld, sponsoring, appearance fees en allerhande zakenactiviteiten spijsden dat fortuin. Zijn meest lonende deal sloot hij met Nike, dat hem jaarlijks minstens 30 miljoen dollar overmaakte. Zijn sportieve en emotionele val vertraagde de aangroei van dat vermogen. Anno 2018 zou hij zo’n 1,5 miljard dollar waard zijn.

Het prijzengeld

Alles maal twee

Rory McIllroy, Jordan Spieth, Justin Rose of Dustin Johnson: de hedendaagse elite in de wereld van tee, green en fairway mag Woods op de blote knieën bedanken. Nadat hij in 1997 zijn eerste Major had gewonnen, explodeerden de prijzengelden in het golf. In dat jaar verdienden de tweehonderd beste golfers gemiddeld 378.000 dollar. In 2014 was dat bedrag meer dan verdrievoudigd, tot 1,4 miljoen dollar. Ook Woods’ impact op de ticketprijzen is gigantisch. Toen hij dit jaar zijn deelname aan de Masters bevestigde, ging de tweedehandsmarkt in overdrive. De gemiddelde prijs voor een weekkaart bedroeg 6530 euro, bijna een verdubbeling ten opzichte van een jaar eerder.

De kijkcijfers

Overal camera’s

Woods’ deelname garandeert een spectaculaire verhoging van de kijkcijfers. Toen hij begin dit seizoen stilaan weer de top naderde, steeg het tv-publiek met 150 procent vergeleken met een jaar eerder. Volgende week landt hij als lid van het Amerikaanse Ryder Cup-team in Parijs voor een strijd tegen Europa’s puikje. Alle tvzenders wrijven zich nu al in de handen. Ook de nieuwe media tonen zijn populariteit. Via Twitter, Facebook en Instagram bereikt hij meer dan tien miljoen volgers, zowat het dubbele van naaste achtervolger McIllroy.

De atleet

15 kilo spieren erbij

De gemiddelde topgolfer leek meer op de oude Bart De Wever – een portie overgewicht, slechte eetgewoonten, korte nachten – dan op een drooggetrainde sportman, maar Woods aanzag golf als een echte topsport. Zes keer per week combineerde hij lenigheidsoefeneningen met krachttrainingen, waardoor hij vijftien kilo spieren bij kweekte. Om de spankracht te behouden, moesten banen zelfs Tiger Proof gemaakt worden. Lees: langer en moeilijker. In zijn streven naar perfectie overbelastte Woods zijn lichaam. Knie, rug, nek, elleboog, enkel, been, achillespees: de afgelopen tien jaar was hij een vaste klant bij ’s werelds topchirurgen. Vijf jaar wachten op tornooiwinst? Nog meer dan zijn huwelijkscrisis was dat fysieke leed de hoofdoorzaak voor die lange droogte.

Het begin