Lieve Blancquaert op zoek naar het betere Ghanese uitvaartfeestje
Hoe staat men tegenover de laatste levensfase en de dood in het Afrikaanse Ghana? Lieve Blancquaert ging voor ‘Last Days’ op onderzoek uit. “Begrafenissen zijn er heuse spektakels waar iedereen elkaar wil overtreffen”, zegt ze.
De voorbije weken, toen Lieve naar Arizona, Japan en Indonesië trok, kwamen we al te weten dat men overal ter wereld het naderende levenseinde en het rouwen om een overledene anders aanpakt. In Ghana is dat niet anders. “Ghanezen schuimen er begrafenissen af op zoek naar het beste feest”, blikt Lieve Blancquaert terug op de opnames. “Begrafenissen zijn uitgegroeid tot spektakels waar veel geld aan uitgegeven wordt. Op de begrafenis doet een body decorator er alles aan om de overledene op
zijn mooist te presenteren. Wie wil uitpakken, begraaft de dode in een speciale kist. Dat kan in een vis, een paprika, of een fototoestel. Bedenk iets geks en het kan daar. Dansende kistendragers en professionele weenvrouwen kunnen ingehuurd worden om voor nog wat meer show te zorgen. Ghanezen hebben amper tot geen geld om hun kinderen naar school te sturen, maar gaan er wel een zware lening aan om hun naasten te begraven. Zulke begrafenissen zijn raar en tegelijk onbegrijpelijk voor mij. In Ghana redeneren ze: als mijn buurman een grootse begrafenis heeft gekregen, dan doen wij er nog een schepje bovenop. Vergelijk het met onze communie- of trouwfeesten. Men wilt niet onderdoen voor een ander.” Blancquaert heeft de nodige bedenkingen bij de taferelen die ze in Ghana heeft gezien. Maar... “Ze hebben er wel geen schrik voor de dood. Ze tonen ook dat rouwen iets heel normaal is, en dat doden niet snel mogen vergeten worden. Bij ons mag je een weekje rouwen, en dan moet je het vooral voor jezelf houden. Misschien kunnen we toch iets van de Ghanezen leren.”