“We zijn onafscheidelijk”
Zusjes Vranken vinden elkaar blindelings op het veld bij Datovoc
De jonge bende van Datovoc Tongeren B heeft haar start in tweede divisie A niet gemist. De promovendus, met een gemiddelde leeftijd van minder dan 20 jaar, startte met knappe zeges tegen Zoersel en Lanaken. Zaterdag (14.30u) volgt een thuisduel tegen subtopper Dessel. Een lastige klus, al zullen de Antwerpse bezoekers onder andere de zusjes Lotte en Jorunn Vranken moeten zien te ontwrichten. “Tuurlijk botst het wel eens tussen ons, maar de conclusie is altijd dezelfde: we zijn onafscheidelijk”, klinkt het bij het duo.
Met vijf op zes namen de talentvolle Dato-youngsters een prima start in tweede divisie. Het was af en toe wennen aan het snellere spel en de nadruk zal dit seizoen op groei blijven liggen, maar de jonkies trekken voorlopig meer dan hun streng. Aan de pas deelt kapitein Lotte Vranken (19) de lakens uit, op de hoek mept kleine zus Jorunn (17) de voorzetten tegen het canvas. Een geslaagde combo, die intussen al drie seizoenen werkt in Tongeren. “We kozen drie jaar geleden voor Dato omwille van de ambitie van de club, maar ook op voorwaarde dat we samen konden spelen. Spijt hebben we er allerminst van”, vertelt Jorunn. “Onze band is sterk. Dat speelt ook op het veld een grote rol.”
Grote zus Lotte knikt: “Er zijn allicht niet veel mensen waarmee het zo klikt als met Jorunn. Soms wordt er op training wat geplaagd, maar ruzie maken doen we eigenlijk nooit.” “Ruzie met ploegmaats maken, doe je niet (knipoogt). Tuurlijk kan het thuis wel eens botsen, we zien elkaar ook erg veel. Maar eigenlijk zijn we in de meeste gevallen twee handen op één buik. We vertellen elkaar quasi alles. We zijn er voor elkaar.”
En dat is ook op het veld te zien. De zusjes Vranken gaan voor elkaar door het vuur, en dat is een geheim wapen, waarmee de tegenstanders toch rekening moeten houden. “We voelen elkaar goed aan”, aldus setter Lotte.
Telepathie
“Ik weet wanneer en hoe Jorunn die bal wil hebben. Dat gaat meestal vanzelf.”
Een soort telepathie tussen bloedverwanten allicht. Het kan ook niet anders dan dat het volley in de genen zit bij de familie Vranken. Vader Marc heeft er al heel wat jaren in het wereldje opzitten, onder meer als coach bij Kivola Riemst, waar ook de dochters in het verleden actief waren. Komend weekend willen zijn oogappels zich opnieuw tonen, in de thuiswedstrijd tegen Dessel. “We kunnen die ploeg vrij moeilijk inschatten, maar zijn op onze hoede. Opgeven mogen we nooit doen, dat geeft ook Anne Moors, kapitein van de A-ploeg, telkens mee. Tuurlijk kijken we naar haar op. En ook al is het dan wel een seizoen zonder al te veel verwachtingen, we willen net als Anne élke match het onderste uit de kan halen. Positief blijven, het team oppeppen en blijven aanmoedigen. Dat lijkt ons een typische Vranken-eigenschap.”