“Ik bewonder mensen die mentaal sterk zijn”
Danser en acteur in ‘Girl’ De zegetocht begon in Cannes, en sinds afgelopen weekend in Zürich heeft ‘Girl’ al zijn negende internationale bekroning op zak.
Morgen opent het Film Fest Gent met de debuutfilm van Lukas Dhont, dat nu dus al een succes is. En dat terwijl acteur Victor Polster (inmiddels 16) slechts auditie ging doen om als figurant te dansen.
De ambitie om acteur te worden, die had balletdanser Victor Polster niet: “Ik ben net als vijfhonderd andere jongeren auditie gaan doen omdat ik het al heel fijn vond om met Sidi Larbi Cherkaoui te mogen dansen, een choreograaf waar ik veel bewondering voor heb. Lukas, de regisseur, heeft mij daarna opnieuw gecontacteerd.”
‘Girl’ gaat over een meisje dat in het lichaam van een jongen is geboren en ballerina wil worden. Wanneer heb jij voor het eerst over de transgenderproblematiek gehoord?
“Drie jaar geleden, niet zo lang voordat de opnames van de film begonnen, raakte mijn mama bevriend met een transgender. Dat was de eerste keer dat ik iemand heb leren kennen die al veranderd was. Ik wist eerst ook niet waar de film over zou gaan.”
Schrok je niet toen Lukas het vertelde?
“Niet over het onderwerp, wel toen Lukas vroeg om auditie te komen doen voor die rol. Ik vond het wel heel fijn om zo iemand te mogen spelen. Lara is een heel sterke persoonlijkheid, ik bewonder mensen die mentaal sterk zijn.”
Heb je dat zelf ook niet in je, dat koppige?
“Dat kan wel. Zeker in de danswereld heb je dat nodig, je moet elke dag hard werken. Daar is discipline voor nodig. Wat niet lukt, dat blijf je proberen tot het lukt. Daar is dan weer geduld voor nodig want je wilt dat het snel gebeurt.”
Waren er geen scènes waar je tegenop zag?
“Ik wist van tevoren dat het ook mentaal heel zwaar zou zijn. De film wordt verteld vanuit het standpunt van Lara. Het is vooral een innerlijke strijd, ze worstelt met zichzelf in dat vreemde lichaam.”
Je zit nu in het vijfde jaar van de Koninklijke Balletschool Antwerpen. Hoe hebben de andere studenten gereageerd op al die lof en media-aandacht?
“Zij vinden het ook leuk want velen hebben meegedaan als figuranten in de film. Het is ook goed voor de school want die wordt nu verder in de wereld bekend.”
Is je leven niet veranderd?
“In Cannes is het ontploft. Al die reacties op de film, je ontmoet veel mensen. Daarna kwam Toronto, waar de reacties ook heel positief waren en waar ik weer heel veel mensen uit de wereld van de cinema heb ontmoet. Vroeger dacht ik enkel aan een carrière als danser. Nu droom ik ervan om de twee te kunnen combineren: dansen en acteren.”
Als er één scène is die lang bijblijft is het die met je bebloede voeten. Als kijker voel je dat in je eigen tenen.
“Jij bent niet de enige die het zo heeft ervaren: het was inderdaad nogal pijnlijk. Ik had maar drie maanden om op pointes te leren dansen. Ballerina’s hebben daar meer tijd voor en dan worden hun voeten daar beter tegen bestand. Mijn voeten hadden meer tijd nodig om fysiek te veranderen en vandaar die blauwe nagels en die bebloede tenen. Ik moet zeggen: het was een heerlijk gevoel om op mijn tenen te staan. Ik ben zelf al groot en nu werd ik nog groter tussen al die meisjes. Het gaf me een gevoel van lichtheid en van vrijheid. Wanneer het geen pijn deed tenminste.” (lacht)
→ Donderdag loopt ‘Girl’ in avant-première in Kinepolis Hasselt en Euroscoop Genk, met regisseur Lukas Dhont als gast