Van het zand naar de zaal
Mouha en Gielen maken hun comeback in Liga A
Jarenlang waren Liesbeth Mouha (35) en Katrien Gielen (28) een onafscheidelijk beachvolley-duo. Hun missie? Een ticket bemachtigen voor de Olympische Spelen van Tokio 2020. Tot Mouha er in augustus 2017 een punt achter zette. Dit weekend maken ze hun rentree in de zaal. Mouha bij Tongeren, Gielen bij As. Hoog tijd voor een reünie. We bladeren terug naar jullie “breuk” in augustus vorig jaar? Welk gevoel overheerst nu?
Mouha: “Een dubbel gevoel. Ik deed het graag, ik was er ook goed in. Kijk naar mijn negende plaats op de Zomerspelen van Peking in 2008 en mijn Belgische titels. Maar mijn kinderen hingen aan mijn been telkens ik weer naar het buitenland vertrok. Dat kon ik geen drie jaar meer volhouden. Turkije, Litouwen,... Allemaal veel te ver ook. En de omkadering was vaak verre van ideaal.” Gielen: “Natuurlijk had ik het even moeilijk met haar beslissing. Maar ik ben nooit rancuneus geweest. Wij zijn goede vriendinnen gebleven. Ik heb het nog enkele maanden geprobeerd aan de zijde van Sarah Cools, maar al snel werd duidelijk dat die poging op niets zou uitdraaien.”
Waarom niet?
Gielen: “Om financiële redenen, he. Liesbeth en ik kregen al quasi geen steun. Maar Sarah en ik moesten werkelijk alles zelf bekostigen. Ik tankte mij arm. Spreek me niet meer van Luc Declercq, financieel bestuurder van Volley Vlaanderen. Ik heb een degout gekregen van het beachvolley-wereldje. Normaal zou ik afgelopen zomer met Liesbeth nog enkele Belgische tornooien spelen, maar ik wil sommige mensen echt niet meer zien.” Mouha: “Weet je wat ons probleem was? Wij waren geen slijmballen. Ik had de impressie dat wij veel harder trainden dan heel wat mannelijke duo’s. Wij haalden ook veel sneller resultaten. Maar ja, Koekelkoren-Van Walle was een lopend project. Dus kregen zij een loon, een auto, noem maar op. Voor ons was er niets meer over. Misschien hadden we wat meer moeten mouwvegen, maar dat is onze stijl niet.”
En Tokio 2020 ? Zouden jullie het gehaald hebben?
Mouha: “Zeker weten. Onze resultaten spraken voor zich.”
Gielen: “Volledig mee eens. We hadden het gehaald en dat is de enige smet op mijn carrière.”
Misschien hadden we wat meer moeten mouwvegen, maar dat is onze stijl niet
Liesbeth MOUHA
Wie of wat heeft jullie overhaald om weer van start te gaan in de zaal?
Gielen: “Mijn vriend Roel Valkenborgh, handballer op het hoogste niveau bij Achilles Bocholt en een echt trainingsbeest. Jo Santermans, manager van As, heeft heel veel voor me gedaan in de beachwereld. Als dank heb ik hem eens uitgenodigd om bij ons te komen eten. Roel en Jo waren snel twee handen op één buik. Samen hebben ze me overtuigd.”
Mouha: “Vorig seizoen heb ik bij Tongeren een poos meegetraind om mijn conditie te onderhouden. In die periode is Pieter Walbers enkele keren op bezoek gekomen om me te overtuigen. Hij ging zelfs een babysit voor me regelen. Geen overbodige luxe, want mijn eega Bart Janssen (setter bij Tectum Achel) houdt er ook een drukke agenda op na.”
Zijn jullie klaar voor het nieuwe seizoen?
Mouha: “Voor alle duidelijkheid: dit seizoen wordt sowieso mijn laatste. Alles is begonnen in Tongeren en daar eindigt het nu ook. Met mijn ervaring wil ik deze jonge groep naar een hoger niveau tillen. Ik ben fit en klaar voor mijn laatste kunstje. Vreemd genoeg sta ik veel scherper sinds ik kindjes heb! Vier keer per week trainen is wel van het goede te veel. Ik hou het op twee keer, dat kan mijn lichaam nog net aan.”
Gielen: “Ik ben nog niet helemaal top. In december werd er bij mij reuma vastgesteld. In de voorbereiding heb ik niet op volle kracht kunnen meetrainen. Het is dus een beetje afwachten hoe het gaat lopen.”
Doen Tongeren en As dit jaar mee voor een plaatsje in de Final Four?
Mouha: “De kloof tussen Asterix Avo en de rest wordt elk jaar kleiner. Er staat niet meer zoveel talent klaar als vroeger. Vorig seizoen verspeelde Datovoc nog enkele wedstrijdballen tegen de Beverse grootmacht. Dat kostte Tongeren uiteindelijk een play-off-ticket. Ik kan de andere teams niet zo goed inschatten, maar we gaan voor de top vier.”
Gielen: “Stiekem droom ik van de bekerfinale in het Sportpaleis. Voor 13.000 mensen het beste van jezelf geven, daar doe je het voor. Maar voor zo een bekeravontuur moet de loting natuurlijk meezitten. Ik geloof wel in het nieuwe Jaraco As. De kern heeft een grondige kwaliteitsinjectie gekregen en het vertrouwen is groot.”