Alien met rastakapsel jaagt weer op mensen
‘The Predator’ betekent de comeback naar dure Hollywoodfilms voor Shane
Black. Die werd met de scripts van ‘Lethal Weapon’ en ‘The Last Boy Scout’ de bestbetaalde scenarist van Hollywood en een vernieuwer van het actiegenre. Maar de glorie bleef niet duren.
De carrière van Shane Black is er een van ups and downs. Hij begon als een wonderboy die van het ene moment op het andere een grote naam werd in Hollywood, en dat op het moment dat hij het even als acteur probeerde. “Ik was geen groot acteur,” vertelt Black, “maar ik was geen ramp. Ik bevond mij in 1987 met Arnold Schwarzenegger op de set van de eerste ‘Predator’, waarin ik een personage vertolkte dat al snel sneuvelde. Ik had toen net het script van ‘Lethal Weapon’ verkocht. Ik wist op dat moment dat ik meer toekomst had als schrijver dan als acteur.”
Goedkoop
Het succes bleef slechts tien jaar duren. Na een nieuwe hit, ‘The Last Boy Scout’ met Bruce Willis, schreef hij ‘The Long Kiss Goodnight’ die zo enorm flopte dat hij nog maar moeilijk werk vond. Met ‘The Predator’, de vierde film in de reeks over de buitenaardse trofeeënjager, liep het al evenmin vlot. Na de opnames werd beslist om een groot deel van de film opnieuw te filmen. “We hadden in de latere scènes de Predator bij daglicht gefilmd en het zag er wat goedkoop uit. Het mysterie ontbrak.”
Actie!
Van al Blacks films als regisseur bevat ‘The Predator’ de meeste actiescènes. Hoe schrijf je de beste actiescènes? “Actie is nooit de essentie in actiescènes. Het gaat om suspense, subjectieve vertelling, keuzes en communicerende personages, niet om schieten. Je moet ernstig nadenken over actiescènes en geen onzin bedenken zoals: ‘man schiet en de andere schiet terug.’ Ik haat het wanneer ik in een script lees: ‘man rent weg voor machinegeweervuur.’ Ten eerste vlucht niemand weg wanneer iemand een revolver trekt. Ten tweede wacht niemand een halve minuut met schieten wanneer zijn doelwit wegloopt. Ik hou meer van de realistische benadering, tenminste als het kan.” In zijn hart blijft Black in de eerste plaats een schrijver en dan pas een regisseur. Zijn grote voorbeelden? “‘Chinatown’, ‘Dirty Harry’, ‘Bullitt’ en ‘Point Blank’. Entertainment uit de jaren 60, maar wel gesofisticeerd entertainment.”