Whispering Sons: “Nu zijn we fatsoenlijke mensen”

Whispering Sons, de laatste Limburgse Rock Rally-winnaars, brengen vandaag hun eerste langspeler uit, en die heet ‘Image’.

Fans van het eerste uur en van de energieke liveoptredens van Whispering Sons mogen gerust zijn: de band klinkt ook op ‘Image’ nog donker, dreigend en energiek. Al zijn er enkele nummers - met name ‘Skin’ en afsluiter ‘No Image’ - die evolutie laten horen. Daar zit ook de productie van Micha Volders en de techniek van Bert Vliegen voor iets tussen. “Micha heeft ons overtuigd live drums te gebruiken. En meer synthesizers brengen meer gelaagdheid aan waardoor het geheel wat warmer en organischer klinkt”,

gitarist Kobe Lijnen.

Onderste la

Het geluid van Whispering Sons blijft uitgesproken verwijzen naar de jaren 80. Hebben ze nooit schrik dat ze altijd in dat hokje geduwd gaan worden? “Het zou vooral jammer zijn als mensen dat doen zonder naar ons te luisteren”, zegt zangeres Fenne Kuppens. “Na ons optreden op Pukkelpop kwamen mensen ons zeggen: het is niet ons genre, maar we zijn wel overtuigd door het optreden en jullie energie.”

“Aan new wave wordt vaak een negatieve connotatie gelinkt”, zegt Kobe. “Dat gebeurt vaker bij subgenres, maar ik heb toch de indruk dat new wave helemaal onderaan de lade ligt van de appreciatie. Toch gebeurt er nog altijd veel in new wave en postpunk. En we kopiëren zeker niet klakkeloos oude bands.”

Donker

De teksten op ‘Image’ gaan over afstand, ergens niet bij horen, eenzaamheid. De band woont nu in Brussel. Dat heeft er wel iets mee te maken. “Over bloemen en bijtjes schrijven zou ik niet kunnen”, zegt Fenne. “De stad heeft zeker de teksten beïnvloed. Je ergens niet 100 procent thuis voelen, opgaan in de massa, anonimiteit. Worstelen met extreme eenzaamheid terwijl je net tussen een miljoen andere mensen woont.” Wat is het ergste vooroordeel over de groep? “Als je donkere muziek maakt, betekent dat niet dat je zelf een donker persoon bent. Maar het levert wel makkelijker materiaal op om over te schrijven. Als ik happy ben zal ik niet rap naar mijn gitaar grijpen.”

Grote boodschap

Binnenkort vertrekt de band weer op tour. Ze spelen op Sinner’s Day, ze doen voorprogramma’s van The Soft Moon en Gang Of Four en hebben weer een pak haltes in Duitsland, Spanje en andere Europese concertzaaltjes en festizegt vals. “Voor mij is een tour absolute rust”, zegt Fenne. “Je zit in het busje, je leest een boek en het enige wat van je verwacht wordt is dat je ’s avonds optreed.”

Wie hen al live aan het werk heeft gezien, zal het met ons eens zijn: er gebeurt iets als je ze bezig ziet. Frontvrouw Fenne lijkt soms zo op te gaan in de muziek, dat ze ergens anders vertoeft. “Ik kan me heel erg verliezen, dat klopt, maar ik ben me nog altijd bewust van de situatie en het publiek. Allez, denk ik toch. Misschien niet altijd.”

Is het waar dat ze voor elkaar boodschappen schrijven op hun setlists? Zoals ‘Gelieve niet in uw broek te schijten’? Fenne: “Yep, maar dat is al heel lang geleden. Dat doen we niet meer. Nu zijn we allemaal fatsoenlijke mensen.” → ‘Image’, uit op 19 oktober. Live, onder andere op 20/10 AB Brussel, 22/10 Design Week Eindhoven, 1/12 Sinner’s Day Limburghal Genk en 2/2 Muziekodroom Hasselt (www.whisperingsons.com)